Category: Ενημερώσεις

12/1, Θεσσαλονίκη: Πορεία αλληλεγγύης στη βίλλα αμαλίας και τους απελευθερωμένους χώρους

Το δηλώνουμε ξεκάθαρα,
θα υπερασπιστούμε τους κοινωνικούς αγώνες με όποιον τρόπο περνάει από το χέρι μας.

Κάτι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες. Οι επιθέσεις από κάθε πλευρά του κοινωνικού ταξικού πολέμου αυξάνονται πάλι απότομα, η σύγκρουση γίνεται πιο άμεση, πιο βίαιη, πιο αποφασιστική. Και φυσικά όλοι έχουν ακούσει για αυτά. Tα δελτία ειδήσεων αλαλάζουν για την “ανακατάληψη των πόλεων”, οι εφημερίδες θριαμβολογούν για την “πάταξη της ανομίας”, ο Σαμαράς κατεβάζει -λένε- επιτέλους τις κουκούλες . Παρόλα αυτά θα μιλήσουμε και εμείς για όλαναυτά. Θα μιλησουμε από τη θέση μας και για τη θέση μας μέσα σε αυτή τη δίνη. Και θα ξεκινήσουμε από αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στο κέντρο της Αθήνας.

Ο Άγιος Παντελεήμονας αποδείχτηκε ένα “πετυχημένο πολιτικό πείραμα” και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κεφάλαιο, ο κρατικός μηχανισμός και οι πολιτικοί φορείς που τον πλαισιώνουν, προσπαθούν να οχυρώσουν τη χωροταξική του βάση αλλά και συνάμα να το επεκτείνουν. Έχουν πετύχει τη συνολική υποτίμηση της ευρύτερης περιοχής, ενώ πλέον αυτή αναγνωρίζεται σαν μία εμπόλεμη ζώνη από όλα τα κοινωνικά κομμάτια που υπάρχουν εντός της, μηδενός εξαιρουμένου. Καθώς λοιπόν η ουσιά του πολιτικού κόστους σε αυτή την κατάσταση έχει αλλάξει, δεδομένης της ξεκάθαρης πόλωσης που συμβαίνει, προχωρούνε σε πιο επιβλητικές κινήσεις για τη διαμόρφωση ενός νέου πολιτικού περιβάλοντος. Οι σκόρπιες επιθέσεις σε μετανάστες εργάτες μετατρέπονται σε οργανωμένα πολυήμερα πογκρόμ με τισ πλάτες της αστυνομίας. Οι συλλήψεις και η διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, τοξικοεξαρημένων και μεταναστών χωρίς χαρτιά εξελίσσονται σε μια μόνιμη “επιχειρήση σκούπα” με την επονομασία ξένιος ζεύς. Οι επιθέσεις εθνικιστών και μπάτσων στην κατάληψη Βίλλα Αμαλίας καταλήγουν στην οργανωμένη επιχείρηση της 20ής δεκέμβρη από δήμο, κράτος και ΜΜΕ για την εκκένωση της και τη σύλληψη 8 συντρόφων. Γιατί όμως το ενδιαφέρον εστιάζεται εκεί;

Πολλές φορές στο παρελθόν η επέλαση των εθνικιστικών πογκρόμ έχει σταματήσει στη Βίλλα Αμαλίας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό των περσινών συγκεντρώσεων που έγιναν για τη δολοφονία του Μανώλη Καντάρη. Τότε, για ορισμένες μέρες, οι καταληψίες μαζί με αλληλέγγυους συγκρούονταν με εθνικιστές και μπάτσους καθημερινά καταφέρνοντας τόσο την υπεράσπιση του χώρου τους όσο και τον περιορισμό των αντίπαλων συγκεντρώσεων σε εκείνη τη χωροταξία. Αυτή η στάση των καταληψιών εκπορεύεται από την 23χρονη παρουσία τους στην περιοχή, από την απόφασή τους να υπερασπιστούν έναν χώρο στον οποίο έχουν δραστηριοποιηθεί γενιές ολόκληρες του αντιεξουσιαστικού κινήματος. Πάντα αποτελούσε μια ανοιχτή δημόσια παρουσία του κινήματος στο κέντρο της πόλης με συναυλίες, καφενεία, εκδηλώσεις και κουζίνες. Εντός του στεγάζεται μία από τις πιο σημαντικές υποδομές του κινήματος, το αυτοοργανωμένο τυπογραφείο. Ήταν και θα παραμείνει το σπίτι συντρόφων και συντροφισσών το οποίο με τον κόπο, το μεράκι και την εργασία τους έχουν κρατήσει όρθιο ενώ για χρόνια είχε παρατηθεί από τους “νόμιμους ιδιοκτήτες” του να ρημάξει. Αυτός ο χώρος προωθεί αξίες και σχέσεις που δε μπορούν παρα να μπαίνουν εμπόδιο στις βλέψεις κράτους και κεφαλαίου για την περιοχή. Όσοι και όσες λοιπόν νοιώθουν τον χώρο αυτό σαν δικό τους θα τον υπερασπιστούν με τις αποφάσεις και την υπευθυνότητά τους, με τα σώματά τους και με ότι μέσα διαθέτουν. Όπως αυτοοργανώθηκαν ενάντια στους υπονομευτές των ζωών μας, έτσι θα συνεχίσουν να πορεύονται και τώρα.

Η πρόσφατη έφοδος στην ΑΣΟΟΕ, που απέχει μόλις 5 λεπτά από τη Βίλλα Αμαλίας είναι επίσης αποτέλεσμα της ίδιας κατάστασης. Μήνες τώρα, οι μετανάστες μικροπωλητές που έχουν τους πάγκους τους σε εκείνο το σημείο αντιμετωπίζουν επιθέσεις από το ίδιο μέτωπο που αντιμάχονται οι καταληψίες της Βίλλας. Και όπως οι παραπάνω, έτσι και οι μικροπωλητές όλο αυτό το διάστημα τους αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά, έχοντας πλέον οργανωθεί αναλόγως και στη βάση της ταξικής τους θέσης. Μπαίνοντας στη διαδικασία να υπερασπιστούν τη δυνατότητά τους να κάνουν ένα μεροκάματο, αποτελούν ένα παράδειγμα, μια πρόταση οργανωμένης αυτοάμυνας και ταξικής ενότητας για όλο το μεταναστευτικό πληθυσμό της περιοχής που έχει να αντιμετωπίσει μια διαρκή απειλή, μέρα νύχτα. Η έφοδος στην ΑΣΟΟΕ, παράλληλα, κατέληξε και στο χτύπημα μιας ακόμη σημαντικής υποδομής του κινήματος, του αυτοοργανωμένου ραδιοφωνικού σταθμού, ραδιοζώνες ανατρεπτικής έκφρασης, που εξέπεμπε -και εξακολουθεί να εκπέμπει- στα fm μεταδίδοντας τη φωνή του κινήματος αντί να αναπαράγει τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Τέτοιες καταστάσεις όμως δε συμβαίνουν μόνο στην Αθήνα. Στην πόλη μας, η εκκένωση στης κατάληψης Δέλτα στο Βαρδάρη συνέπεσε με το άνοιγμα γραφείων της χρυσής αυγής κεντρικής μακεδονίας, ένα τετράγωνο παρακάτω και απέναντι από τα γραφεία του επίσημου σώματος ψηφοφόρων της, κοινώς, το αστυνομικό τμήμα της περιοχής. Στην Ξάνθη μέσα σε μία πρωτόγνωρη για την πόλη κατάσταση, έχει ξεκινήσει μία ανοιχτή σύγκρουση. Από την πλευρά του κινήματος έχουν οργανωθεί αντιεθνικιστικές πορείες, συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις καθώς και το σπάσιμο των γραφείων της χ.α.. Πρίν από λίγες μέρες, έγινε εμπρηστική επίθεση στον αυτοοργανωμένο κοινωνικό χώρο Xanadu στο κέντρο της πόλης με το πολιτικό πρόσημο που την συνοδεύει να είναι ξεκάθαρο. Όπως όμως οι σύντροφοι συντηρούσαν το χώρο πριν από την επίθεση έτσι και τώρα θα τον επισκευάσουν και θα συνεχίσουν τη λειτουργία του. Στο Αγρίνιο, η δυναμική  παρουσία του αντιφασιστικού κινήματος έχει κληθεί να αντιμετωπίσει την εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Apertus το περασμένο καλοκαίρι και το έχει κάνει. Ο κατάλογος βέβαια με καταστάσεις ρήξης είναι μακρύς.

Μέσα σε αυτό τον πόλεμο στεκόμαστε δίπλα σε αυτά τα πολιτικά εγχειρήματα και στους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς ταξικούς αγώνες. Για να υπερασπιστούμε την ιστορία τους, τις συντροφικές μας σχέσεις αλλά και την προοπτική οικοδόμησης ενός ανατρεπτικού κινήματος που δε μπορεί παρά να περνά μέσα και από αυτούς τους  χώρους.

Η Βίλλα Αμαλίας θα παραμείνει εστία ανατρεπτικού αγώνα, οι καταλήψεις θα συνεχίσουν να υπονομεύουν την αναπαραγωγή του καπιταλισμού, αυτός ο πόλεμος δεν είναι μονόπλευρος.

Πορεία αλληλεγγύης στη Βίλλα Αμαλίας και τους κατειλημένους χώρους 12/1, 12:00, καμάρα

Συνέλευση αλληλέγγυων

Ανακοίνωση των καταληψιών της Villa Amalias

… Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου…

Από το πρωί της 20ης Δεκέμβρη 2012, από το πρωί που η Κατάληψη Villa Amalias  βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μηντιακής παραπληροφόρησης ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, αλλά πυκνός. Είναι χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι μηχανισμοί έννομης άσκησης βίας έχουν καταφέρει με τα στρατεύματα τους και τις δικαστικές μηχανορραφίες τους, να κρατήσουν όμηρους 8 συντρόφους και συντρόφισσες μας, να μας αποσπάσουν τον χώρο μας, το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, να μας κρατήσουν μακριά από τα 2 κτίρια μέσα στα οποία ζούμε ισότιμα, εκφραζόμαστε και δημιουργούμε αντί-εμπορευματικά, στήνουμε υλικοτεχνικές κινηματικές υποδομές και συνδιαμορφώνουμε αυτό-οργανωμένα την Αντίσταση και τον Αγώνα ενάντια στην Εξουσία και τον «πολιτισμό» της. Κατάφεραν να μας λαβώσουν αλλά όχι να μας καθηλώσουν. Μέσα σ’ αυτά τα λίγα μερόνυχτα οι έννοιες της Συντροφικότητας και της Αλληλεγγύης πήραν μπροστά στα μάτια μας σάρκα και οστά και εκφράστηκαν πλατιά, αυθόρμητα, συλλογικά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, αλλά και έξω απ’ αυτήν. Αυτή η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι που μας δίνει τη δύναμη για ν’ αντικρίζουμε την αναγκαιότητα της επανάκτησης ως υλική δυνατότητα της συλλογικής αποφασιστικότητας μας.

Ο πρωθυπουργός με ιδεασμούς εθνικόφρονα αυτοκράτορα Σαμαράς έδωσε μια κομβική εντολή καταστολής, ο ομοϊδεάτης σερίφης του Δένδιας μας βάφτισε «εστία ανομίας» και έστειλε τους έμμισθους πραίτορες του ν’ «αποκαταστήσουν τη νομιμότητα» ενώ οι «κεντροαριστεροί» συγκυβερνήτες τους μαζί με τον «δημοκράτη» δήμαρχο Καμίνη καμώνονται τους πόντιους πιλάτους. Οι αναβαθμισμένοι κοινοβουλευτικά νεοναζί και όλο το φασιστικό σκυλολόι χαίρεται σιωπηλά, βλέποντας τους ένστολους ψηφοφόρους τους να τους ανοίγουν δρόμο και να καταφέρνουν προσωρινά αυτό που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια όλες οι προηγούμενες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις εναντίον μας. Megaλοι παπαγάλοι μας βαφτίζουν «βία Αμαλίας», κίτρινες φασιστοφυλλάδες (όπως η Espresso) μας βαφτίζουν «βίλα των μολότωφ» και οι Εισαγγελάτοι ονειρεύονται το «τέλος εποχής» μας. Όμως το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί. Η αλήθεια στέκεται ωμή μπροστά στα μάτια όλων αυτών που θέλουν να δουν: μιλούν για ανομία αυτοί που ξεφτιλίζουν τους ίδιους τους νόμους τους, αυτοί που στους πλέον χουντικούς καιρούς της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ» κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτοί που για να επιβάλουν την ταξική αφαίμαξη και το κοινωνικό σφαγείο, την υποτίμηση της εργασίας και την μαζικοποίηση της ανεργίας, το μπιρ-παρά ξεπούλημα της εναπομείνασας δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο καθιστούν σε κουρελόχαρτα το ίδιο το σύνταγμα τους και τις αποφάσεις της «δικαιοσύνης» τους. Μιλούν για κουκουλοφόρους οι απόγονοι των κατοχικών κουκουλοφόρων, των δοσίλογων και των μαυραγοριτών. Μιλούν για στρατηγεία της βίας αυτοί που ματώνουν και βομβαρδίζουν με χημικά κάθε απεργία και κάθε διαδήλωση, αυτοί που καταστέλλουν και στοχοποιούν κάθε εργατική κινητοποίηση, κάθε  κατάληψη και αυτό-οργανωμένο χώρο, αυτοί που διώκουν και ποινικοποιούν κάθε εστία αντίστασης και κάθε φωνή ανυπακοής, αυτοί που φυλακίζουν φτωχοδιάβολους και αγωνιστές, αυτοί που στοιβάζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που περιφρουρούν και κανακεύουν τους θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που επιβάλλουν με τη βία και το ψεύδος, με τον φόβο και το τρόμο τον κοινωνικό εκφασισμό, την φτωχοποίηση και το ρήμαγμα των ζωής μας. Μιλούν για δημοκρατία αυτοί που εγκαθιδρύουν μ’ ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.             

Το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί Όπως και να βαφτίζουν τα άδεια μπουκάλια μπύρας, το πετρέλαιο της σόμπας και τα στοιχειώδη μέσα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενός ανοιχτού κοινωνικού-πολιτικού-πολιτιστικού χώρου που εδώ και δεκαετίες έχει γίνει στόχος πολλών φασιστικών-παρακρατικών δολοφονικών εμπρησμών, επιθέσεων, μαχαιρωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους τραυματισμούς και υλικές ζημιές. Άλλωστε όπως και στις τρείς προηγούμενες αστυνομικές εισβολές που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έτσι και σ’ αυτήν της 20ης Δεκέμβρη τα «ευρήματα» δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των αστυνομικών επιτελείων περί «οπλοστασίου», «εργαστηρίου παραγωγής μολότοφ» και «κέντρου ναρκομανών». Ότι και αν προπαγανδίζουν, όσο και να γυροφέρνουν την πραγματικότητα, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.

Η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής γι’ αυτό που είναι και για αυτό που κάνει εδώ και 23 χρόνια:  θέλουν να μας σβήσουν από τον χάρτη του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης γιατί εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες αντί να είμαστε δανειολήπτες και ιδιοκτήτες είμαστε καταληψίες, αντί να βολευόμαστε με την ιδιώτευση και την εξατομίκευση, επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής αντίστασης και του αδιαμεσολάβητου αγώνα,  αντί να συμβιβαζόμαστε με την ανάθεση, την ιεραρχία και τον ετεροκαθορισμό, δρούμε με βάση την αυτενέργεια, την ισότητα, τον αυτό-καθορισμό και αποπειρόμαστε την αυτό-οργανωμένη κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας, αντί να ακολουθούμε το αστραφτερό τίποτα του (ξεφτι(λι)σμένου πλέον…) life style και του κέρδους, πραγματώνουμε και προτάσσουμε τον δικό μας αδέσποτο πολιτισμό της αντί-εμπορευματικής έκφρασης και δημιουργίας, αντί να παραμυθιαζόμαστε με την «ανάπλαση» και την «ανάπτυξη» του αθηναϊκού κέντρου, δηλαδή με την επέλαση του κατασκευαστικού κεφαλαίου πάνω στο σώμα αυτής της μητρόπολης, επιλέγουμε να επισκευάζουμε και να διατηρούμε στη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια ένα χώρο που τον πονάμε πολύ περισσότερο απ’ όλους τους υπουργούς, απ’ όλους τους εισαγγελείς, απ’ όλους τους δημάρχους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από την πολυεθνική φτωχογειτονιά μας γιατί αντί να μοιρολατρούμε για τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, διεκδικούμε στην καθημερινότητα μας τη Ζωή που μας κλέβουν, αντί να φτύνουμε ρατσιστικό δηλητήριο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, αντί να κανιβαλίζουμε τους ακόμα πιο κάτω και να συντασσόμαστε με τους φασίστες, χτίζουμε στις γειτονιές μας γέφυρες επαφής και συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών, ανοίγουμε χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, ορθώνουμε αναχώματα ενάντια στην επέκταση του ρατσιστικού απαρτχάιντ.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του  και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απ’ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ VILLA AMALIAS

Κατάληψη Villa Amalias

24.12.2012

Τα υπόλοιπα κείμενα της κατάληψης και των συλληφθέντων μπορούν να βρεθούν στο http://villa-amalias.blogspot.gr/

Σχετικά με την εκπομπή για την 5η Μάη στους “πρωταγωνιστές”

 

Μετά τον εμπρησμό της Marfin Bank στις 5/5/10 και τον θάνατο απο ασφυξία τριών υπαλλήλων, της Παρακευής Ζούλια, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη είχαμε νοιώσει την ανάγκη να τοποθετηθούμε πάνω στο συμβάν και τις πολιτικές του προεκτάσεις, όπως συνέβη και για πολλές άλλες ομάδες, συνελεύσεις και οργανώσεις του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου. Γράψαμε λοιπόν ένα κείμενο και το δημοσιοποιήσαμε στο διαδίκτυο και στο έντυπο μας για να το μοιράζουμε στο δρόμο μια αφίσα για την υποκριτική στάση των δημοσιογράφων -και όχι μόνο- και άλλη μία για την εκκένωση του κατειλημενου "χώρου πολύμορφης δράσης αναρχικών" στην οδό Ζαϊμη στα εξάρχεια που συνοδεύτηκε απο ένα μηντιακό όργιο σύνδεσης του συμβάντος με τον συγκεκριμένο χώρο. Όλα αυτά τα κάναμε για να προσθέσουμε μία ψηφίδα στο μωσαϊκό της συλλογικής μνήμης αρνούμενοι να αφήσουμε χώρο στην καθεστωτική προπαγάνδα να επιβληθεί μέσω του θεάματος και, αυτούσια, να γίνει η ιστορία. Οι θέσεις μας ήταν σαφείς τότε, οπότε πιστεύουμε πως δεν έχει σημασία να επιχειρηματολογήσουμε ξανά.

Στη 1/5/11 η εκπομπή του ρουφιανοκάναλου mega "πρωταγωνιστές" έχει "αφιέρωμα στους νεκρούς της Marfin". Σκηνοθετείται ένας συναισθηματικός – αστυνομικός – πολιτικός αχταρμάς για να προβληθεί μέσα απο τις οθόνες των τηλεοράσεων. Σε κομμάτι αυτού του επεισοδίου, ο επιμελειθής Θεοδωράκης ανοίγει μια ενότητα για τις θέσεις του αναρχικού χώρου και σε ένα μέρος αυτής χτίζει το προφίλ του ομιλητή χρησιμοποιώντας ένα οπτικό χαλί, αποτελούμενο απο ορισμένες προτάσεις, απομονωμένες απο 9 διαφορετικά κείμενα, μία εκ των οποίων φέρει την υπογραφή μας. Όταν ένας απο εμάς παρακολούθησε το εν λόγω ντοκυμανταίρ και πληροφόρησε τους υπόλοιπους προκάλεσε την οργή μας.

Μπορεί το κείμενό μας να είναι δημόσιο αλλά σε καμία περίπτωση δε δεχόμαστε να πετσοκόβονται οι θέσεις μας και να αναπαράγονται λειψές και με θεαματικούς όρους σε ένα μέσο που ισοπεδώνει την κριτική σκέψη, παράγει εύπεπτες αλήθειες και κυριολεκτικά ανήκει στην κυρίαρχη τάξη, αυτή που πολεμάμε με κάθε τρόπο. Θέλαμε να προσφέρουμε τροφή για σκέψη σε όσους και όσες ήταν και είναι διατεθιμένοι να συζητήσουν, να προβληματιστούν, να συνεχίσουν να αγωνίζονται και όχι τηλεθέαση, κύρος και ένα άρωμα αντικειμενικότητας στη δουλειά αυτού του τσαρλατάνου.

Η πρόσφατη θεαματική δίωξη 4 συντρόφων στην Αθήνα με ανυπόστατες κατηγορίες που αφορούν την υποτιθέμενη συμμετοχή τους στον εμπρησμό της Marfin, ήταν μιά κατασταλτική επίθεση που αποσκοπούσε στο να δημιουργήσει ένα κλίμα κοινωνικής αμηχανίας και ηθικής σύγχισης εν'όψει της πανελλαδικής απεργίας της 11ης Μάη. Ένα χρόνο μετά, αυτές οι διώξεις παράγουν τους "κακούς" της όλης ιστορίας με στοχό να δικαιωθεί η αστυνομία και η τάξη που επιβάλλει. Η εκπομπή πρωταγωνιστές έπραξε με αυτό το "αφιέρωμα" μία ανάλογη επίθεση, διαφορετικής κλίμακας και στόχευσης, στα αγωνιζόμενα κομμάτια. Οι συνέπειες για εμάς περιορίζονται μόνο στο πολιτικό κομμάτι, δεν επεκτείνονται και στο νομικό, όπως συνέβη για τους συντρόφους. Ο Θεοδωράκης μεταστρέφει τον πολιτικό μας λόγο παράγοντας προπαγάνδα και αλλοιώνοντας την κινηματική και ιστορική μας υπόσταση, τη δικιά μας όπως και ολόκληρου του α/α χώρου. Αυτό δεν οφείλεται στο οτι δεν έκανε καλή δουλειά ή στο οτι είναι κακός δημοσιογράφος αλλά στο ότι είναι δημοσιογράφος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έχει να κάνει με τον, αποστασιοποιημένο απο τα γεγονότα αγώνα, κοινωνικό του ρόλο και με το μέσο που χρησιμοποιεί, πράγματα τα οποία, ακόμα και πρίν από αυτό το "αφιέρωμα", τον καθιστούν συμμέτοχο του εχθρικού σε εμάς στρατοπέδου, αυτού των αφεντικών και των υποτακτικών τους.

Όσες και όσοι έχουν υπάρξει ή είναι τώρα μέλη της ομάδας αντιπληροφόρησης "κακά μαντάτα".

3/5/2011

 

Γενικευμένος αγώνας κρατουμένων σε φυλακές όλης της χώρας

Στις 29/11 ξεκινά μαζική αποχή συσσιτίου σε φυλακές σε όλη την χώρα με αιτήματα που αφορούν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, την αποσυμφόριση των φυλακών. Οι κρατούμενοι που συμμετέχουν φτάνουν μέχρι και τους 9.000 σε αριθμό από τους 12.600 της χώρας, σε 26 από τις 33 φυλακές ενώ 1000 απο αυτούς κλιμακώνουν τον αγώνα ξεκινώντας στις 6/12 απεργία πείνας, ενώ το πρωί της 4/12 ένας 38χρονος κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού που είχε ξεκιν'ησει σε απεργία πείνας έχασε τη ζωή του. Στις 10/12 υπουργός δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης, επισκέφθηκς με περισσό θράσσος τις φυλακές κορυδαλλού στην προσπάθειά του να χτίσει μια ανθρώπινη εικόνα για τον εαυτό του αλλά και να χειριστεί τον αγώνα των κρατουμένων μέσω αυτού του επικοινωνιακού τρύκ. Στην Α' πτέρυγα των φυλακών δέχτηκε λεκτική επιθεση απο συντρόφους με αποτέλεσμα να γιουχαριστεί απο όλη τη φυλακή. Επιπλέον κρατούμενοι στην ειδική πτέρυγα ΣΤ' των φυλακών αρνήθηκαν να μπούν στα κελιά τους καθώς, νωρίτερα την ίδια ημέρα, είχαν διαμαρτυρυθεί στον αρχιφύλακα της βάρδιας για το συνωστισμό που επικρατούσε σε αυτή, ζητώντας να κατέβει ο υπουργός εκείνη τη στιγμή να δεί την κατάσταση. Το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό και αποφάσισαν να συνεχίσουν την κινητοποίησή τους η οποία έληξε αργά το βράδυ με την ικανοποίηση του αρχικού τους αιτήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ.Γουρνάς, Σ.Νικητόπουλος και Ν.Μαζιώτης αναφέρονται αναλυτικά στα παραπάνω με επιστολλή τους στις 10/12. Ο αγώνας έλειξε στις 17/12 λίγο πριν την ψήφιση ενός νομοσχεδίου του υπουργείου δικαιοσύνης, όμως σύμφωνα με τους κρατούμενους Ντάν Καραμπουλέα, Ηλία Καραντουμάν, Σπύρου Στρατούλη δε μπορεί να χαρακτηριστεί νικηφόρος. Σε επιστολή τους γράφουν: “εν τέλει τίποτε δεν επιτεύχθηκε όπως εμείς επιθυμούσαμε, καμία σωστή ενημέρωση των κρατουμένων, οργάνωση και συντονισμός οδήγησαν εμάς στην παθητική μας συμμετοχή, ενώ το περιεχόμενο του αγώνα δεν σταμάτησε ουδέποτε να μας απασχολεί και να το επιδιώκουμε” αναφερόμενοι σε μια πρωτοβουλία ατόμων που επέβαλλε την κρίση της εκκινώντας αυθαίρετα την κινητοποίηση η οποία “είχε ανασταλεί για τον μήνα Ιανουάριο – όπως εμείς καταλήξαμε – αλλά οι επιβαλλόμενες εξελίξεις μας προλάβανε. Η δύναμη όμως των φυλακισμένων και το πάθος για ελευθερία θα ξεπεράσει σύντομα κάθε εγώ και θα εκδηλωθεί όπως πράγματι μπορεί να είναι, ένας αγώνας δηλαδή, μαζικός, συλλογικός και για πάντα ακηδεμόνευτος. Οι κρατούμενοι έχουν την ικανότητα για οργάνωση, αγώνα και αντίσταση. Σε τούτο, η αλληλεγγύη όσων την εκφράζετε τίμια, είναι το όπλο μας και το χρειαζόμαστε”.

Πόσο Μακριά είναι τελικά η Χιλή;

Κατασταλτικές επιχειρήσεις του Χιλιανού κράτους ενάντια σε αναρχικούς αγωνιστές.

 

Κατασταλτικό πογκρόμ με στόχο αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και καταληψίες πραγματοποιήθηκε στις πόλεις Σαντιάγκο και Βαλπαραΐσο, στις 14 Αυγούστου. Η επιχείρηση που διεξήχθη στις 7 το πρωί ήταν εντυπωσιακά σχεδιασμένη και ουσιαστικά προαναγγελμένη από τα media εδώ και καιρό. Περιελάμβανε εισβολή 200 ανδρών των ειδικών δυνάμεων σε 19 συνολικά σπίτια και σε καταλήψεις, από όπου απήχθησαν υπό την απειλή πολυβόλων συνολικά 14 άτομα, τα οποία κατηγορούνται για “συμμετοχή σε τρομοκρατικές οργανώσεις” και επιθέσεις που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια σε πολυεθνικές, αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, εκκλησίες και πρεσβείες. Συντονιστής και εντολέας της επιχείρησης ‘Salamandra’ ο ειδικός εισαγγελέας Alejandro Pena, ο οποίος βασίζει την αρρωστημένη του έμπνευση σε στοιχεία όπως παρακολουθήσεις, αναλύσεις, συστήματα υποκλοπών και βιντεοσκοπήσεων, αλλά και βιβλία, φωτογραφίες, γραπτά, τηλεφωνικές υποκλοπές, στυλό, βίντεο, αφίσες. Αποδείξεις, δήλαδή, μηδέν. Continue reading Πόσο Μακριά είναι τελικά η Χιλή;

Η φύση του κράτους είναι να δολοφονεί είτε με μπλε είτε με πράσινες κουκούλες…

Στις 26 Σεπτέμβρη το κράτος δια χειρός αστυνομίας δολοφονεί για ακόμη μια φορά. Ο άτυχος  μετανάστης Μοχάμεντ Καμραν Αντιφ ενώ βρίσκεται στην κατοικία την οποία διατηρούσε μαζί με άλλους πακιστανούς εργάτες, δέχεται την εισβολή μπάτσων που  ξυλοκοπούν τόσο αυτόν όσο και τους συγκατοίκους του, ενώ στην συνέχεια  οδηγείτε στο Α.Τ. Νικαίας ως ύποπτος για τον ξυλοδαρμό ανηλίκου από τον οποίο δεν αναγνωρίζεται ποτέ , εκεί τα βασανιστήρια συνεχίζονται, οι μπάτσοι τον κρατούν δεμένο πισθάγκωνα και τον χτυπούν με γκλόμπ  καθώς και του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χεριά και στα γόνατα. Στην συνέχεια και εφόσον  η μήνυση εναντίον του δεν ευσταθεί  τον αφήνουν ελεύθερο, ενώ αναγκάζουν τον αδελφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε υγιή.  Λίγες μέρες αργότερα υποκύπτει στα τραύματα του, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Μοχάμεντ καμραν υποφέρει από τους πόνους αλλά παρά ταύτα οι συγγενείς του δεν τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο φοβούμενοι  άλλη μια πιθανή σύλληψη ίσως και απέλαση μιας και δεν είχαν χαρτιά. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την βαρβαρότητα του πρόσφατου δόγματος «δημοκρατία και πυγμή» της νέας ¨σοσιαλιστικής¨ κρατικής διαχείρισης. Continue reading Η φύση του κράτους είναι να δολοφονεί είτε με μπλε είτε με πράσινες κουκούλες…

Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.

Στις 22 Μάιου 976 εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Ssangyong motors , ξεκίνησαν απεργία και ταυτόχρονα[singlepic id=5 w=320 h=240 float=right] προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου της εταιρίας το οποίο βρίσκεται στην πόλη Pyeongtaek. Το Φεβρουάριο, η εταιρεία  ανακοίνωσε  ένα σχέδιο αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνει  την περικοπή των θέσεων εργασίας κατά 36% δηλαδή 2.646 εργαζόμενους. Από τότε, περίπου 1.670 εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει την επιχείρηση μέσω (εθελοντικών σχεδίων αποχώρησης), ενώ οι υπόλοιποι 976 απεργούν. Οι εργάτες της Ssangyong motors είναι όλοι μέλη του συνδικάτου μεταλεργατών της Κορέας (KMWU) και κατά μέσο όρο εργάζονται 15-20 χρόνια στην εταιρία.

Τα κεντρικά αιτήματα των απεργών ήταν 1) Καμία απόλυση, 2) εργασιακή ασφάλεια, 3) Καμία ανάθεση εργασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες (outsourcing).  Κατά την διάρκεια της απεργίας πραγματοποιήθηκαν οι σφοδρότερες  ταξικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών. Οι απεργοί μαζί με τους αλληλέγγυους  απέκρουσαν αρκετές φορές την συντονισμένη επίθεση μπάτσων, απεργοσπαστών και πληρωμένων από την εργοδοσία παρακρατικών. Η απεργία και η κατάληψη  τελείωσαν τελικά μετά από 77 ημέρες στις 6 Αυγούστου, με την παράδοση του εργοστασίου από τους απεργούς. Τα πράγματα με λίγα λόγια γίνονται αγριότερα και οι εργατικές διεκδικήσεις  ξεφεύγουν από την στεν του λεκτικού διαλόγου. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι πρωτοστατούν με τις απαγωγές των αφεντικών τους , οι Κορεάτες κηρύσσουν αγώνα μέχρι το τέλος και καλούν σε γενική απεργία. Άντε και στα δικά μας! Continue reading Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.

Για να προστατεύσει κανείς μια τράπεζα είναι ή μπάτσος ή ηλίθιος…

Στις 16 Ιανουαρίου 2006 συλλαμβάνεται ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης για την απαλλοτρίωση της Εθνικής
τράπεζας στην οδό Σόλωνος , στην Αθήνα.
Ο Γ. Δημητράκης συνελήφθη βαριά τραυματισμένος με τρεις σφαίρες στην πλάτη, ενώ τα άλλα τρία άτομα
που ήταν μαζί του κατάφεραν να διαφύγουν. Την ώρα της σύλληψης οι μπάτσοι τον κλωτσάνε βρίζοντας και
του περνάνε χειροπέδες. Λίγη ώρα μετά, μεταφέρεται στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο όπου και νοσηλεύεται
σε άσχημη κατάσταση ενώ μετά την παραμονή του στο νοσοκομείο μεταφέρεται υπόδικος στις φυλακές
Κορυδαλλού.
Το “αντιτρομοκρατικό επιτελείο” έπειτα από μία θολή καταγραφή των πραγμάτων, εκτιμά και αποδίδει την
ληστεία στη “συμμορία των ληστών με τα μαύρα”, καθώς βρέθηκε και το ποσό των 40.000 ευρώ σε θυρίδα του Γιάννη Δημητράκη. Ο ίδιος κατέθεσε πως τα χρήματα αυτά ήταν από συναυλίες και σκοπό είχαν την ενίσχυση ατόμων από τον αντιεξουσιαστικό χώρο που ήταν φυλακισμένοι. Το μιντιακό αυτό κατασκεύασμα για την εν λόγω “συμμορία…” είναι και ο τρόπος που θα αποδώσουν στον Δημητράκη (αλλά και στους υπόλοιπους) ένα βαρύτατο κατηγορητήριο. Βάσει του μαύρου χρώματος των ρούχων και με «στοιχεία» που με κάποιο μαγικό τρόπο έχουν συνδέσει μπάτσοι και Μ.Μ.Ε μιλούν για την «συμμορία των ληστών με τα μαύρα» που αποτελείται από αναρχικούς και έχει διαπράξει άλλες έξι ληστείες σε τράπεζες…

Στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο μετέβη ο 7ος τακτικός ανακριτής και ρουφιάνος Μανώλης Φουκαράκης,
προκειμένου να απαγγείλει το σαθρό κατηγορητήριο εις βάρος του Δημητράκη. Εκτός από τον Φουκαράκη στο
νοσοκομείο όπου ο Δημητράκης νοσηλεύεται σε άσχημη κατάσταση θα βρεθεί και ο αρχιρουφιάνος εισαγγελέας Διώτης. Θα παραδώσει και θα ζητήσει από τον Δημητράκη να υπογράψει το ένταλμα, πράγμα που ο γιατρός του θα αποτρέψει, επιβεβαιώνοντας ακόμη μία φορά την σοβαρότητα της κατάστασης του και την ανάγκη για ξεκούραση. Η απάντηση του Διώτη, όπως αναφέρεται από γράμμα του Δημητράκη, ήταν : «Σαφώς και σέβομαι την κατάσταση του παιδιού και δεν σκοπεύω να τον ταλαιπωρήσω άλλο, γιατί αν ήθελα θα μπορούσα να του τραβήξω λίγο τα σωληνάκια και να του πάω την πίεση στο 50..»
Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν πογκρόμ και συλλήψεις σε σπίτια φίλων του. Η επίθεση που δέχτηκε ο αντιεξουσιαστικός χώρος ήταν ξεκάθαρη, ενώ λίγες μέρες αργότερα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης για
ακόμη τρία άτομα τα οποία ανήκουν στον αναρχικό χώρο, για τα οποία οι αρχές μαζί με όλο το συρφετό των Μ.Μ.Ε, δημοσιεύουν τα ονόματα τους καθώς και την φωτογραφία του ενός. Τα τρία αυτά άτομα επέλεξαν
να μη δώσουν το παρόν στις αρχές, στάση την οποία κρατούν ακόμη και σήμερα.
Την αστυνομική βία διαδέχεται η δικαστική ασυδοσία καθώς η “δικαιοσύνη” έχει πλέον κατασκευάσει ένα αυθαίρετο και βαρύ κατηγορητήριο που έχει ως στόχο την εξόντωση του Γ. Δημητράκη και ταυτόχρονα τον παραδειγματισμό για τον υπόλοιπο αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Έτσι μαζί με την ληστεία της Εθνικής
τράπεζας, κατηγορείται για άλλες έξι αφού κατά τις αρχές είναι μέλος της “συμμορίας των ληστών με τα μαύρα”… Η τελική ποινή που του αποδίδεται από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων , είναι : κάθειρξη 25
χρόνια κατά συγχώνευση για 2 απόπειρες ανθρωποκτονιών, εγκληματική οργάνωση, απόπειρα παράνομης βίας, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, ενώ κρίθηκε αθώος για τις έξι ληστείες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και για μία απόπειρα ανθρωποκτονίας. Η συνολική ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο ήταν 35 χρόνια και 6 μήνες καθώς του κατέσχεσαν και τα χρήματα που βρέθηκαν στη θυρίδα ενώ τόνισε πως η ληστεία έγινε με ιδιαίτερη σκληρότητα, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ποινή της ισόβιας κάθειρξης…

Ο Γιάννης Δημητράκης αποδέχτηκε μόνο την ληστεία στην Σόλωνος και αρνήθηκε ότι τραυμάτισε μπάτσους, αφού πυροβόλησε μία φορά στον αέρα για εκφοβισμό. Χαρακτηρίζει την πράξη του κοινωνική ληστεία αλλά και μία επιθετική ενέργεια απέναντι στο ληστρικό σύστημα των τραπεζών, που έχουν μεταβληθεί σε σύγχρονους φεουδάρχες. Επίσης δηλώνει πως την ληστεία την έκανε για να μην καταντήσει δουλεύοντας σε ακόμη έναν εκμεταλλευόμενο από το κοινωνικό σύστημα και πως σε καμία περίπτωση δεν την διέπραξε με
σκληρότητα.
Η ίδρυση μιας τράπεζας και ο τρόπος λειτουργίας της από μόνα τους αποτελούν μία μορφή νόμιμης ληστείας, το σύστημα αυτό εκμεταλλευόμενο τις καθημερινές μας ανάγκες έχει εξελιχθεί σε νόμιμους τοκογλύφους. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουνε χάσει το σπίτι τους ή ξεπληρώνουν για χρόνια χρέη ή τόκους ενώ οι τράπεζες συνεχίζουνε να πατάνε επί πτωμάτων… Ο τομέας της σημερινής “εργασίας” στο κοινωνικό σύστημα επίσης, εξισώνεται με την απόλυτη σκλαβιά αφού καλείται κανείς να “εργάζεται” για ψίχουλα πολλές ώρες, αφού για τα αφεντικά αυτό είναι το πρότυπο μιας παραγωγικής μονάδας.

Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε ο Γιάννης Δημητράκης από το κράτος ήταν σίγουρα εκδικητικός και
παραδειγματικός κλείνοντας τον για 25 χρόνια στις αποθήκες ψυχών και σωμάτων.
Αρχικά ήταν υπόδικος στις φυλακές Κορυδαλλού, έπειτα στην Νεάπολη Λασιθίου Κρήτης και από τις 22
Δεκεμβρίου 2006 μεταφέρθηκε στο Μαλανδρίνο Φωκίδας. Στις 23 Απριλίου 2007 ο ξυλοδαρμός του από
«σωφρονιστικό» υπάλληλο ήταν και ο λόγος για την γενικευμένη εξέγερση στις φυλακές. Η είδηση εξαπλώθηκε αστραπιαία, κρατούμενοι σε άλλες πόλεις όπως Κορυδαλλό, άγιο Στέφανο Πάτρας, Λάρισα, Τρίκαλα, Κέρκυρα, Ναύπλιο, Διαβατά, και Κομοτηνή προχώρησαν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (στάση, αποχή συσσιτίου κ.τ.λ) εκφράζοντας την οργή τους και απαιτώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στα κρατικά κολαστήρια.
Στις 25 Απριλίου έγινε επέμβαση των ματ στις φυλακές Μαλανδρίνου καθώς αρκετοί από τους εξεγερμένους
βρίσκονταν ακόμη στην ταράτσα των φυλακών, ενώ στον Κορυδαλλό η τιμωρία που επέβαλε εκδικητικά ο
“σωφρονιστικός μηχανισμός” στον Β. Στεργίου και στον Ν. Κουνταρδά ήταν η απομόνωση. Σε άλλες φυλακές
πολλοί από τους κρατούμενους μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για τις Ά βοήθειες.
Σε συνέντευξη που έδωσε ο Δημητράκης περιγράφει πως στα κρατικά κολαστήρια δεν εξασφαλίζεται η
ανθρώπινη διαβίωση ούτε στο ελάχιστο… μικροί χώροι, προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, έλλειψη
επικοινωνίας λόγω τοποθεσίας ορισμένων φυλακών, επισκεπτήρια μισής ώρας και πολλά άλλα προβλήματα
που μαζί με την γνωστή συμπεριφορά των υπαλλήλων, βασανιστήρια σωματικά και ψυχολογικά γίνονται πλέον
καθημερινότητα.

Στις 9 Οκτωβρίου 2007 ο Γ. Δημητράκης δέχεται μία πειθαρχική μεταγωγή στις φυλακές Αλικαρνασσού
Κρήτης. Εκεί, στις 7 Δεκεμβρίου 2008 (μία μέρα μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου)
θα αρχίσει απεργία πείνας καθώς θα ζητήσει να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του για τη μεταφορά του σε άλλες
φυλακές.
Στις 18 Μαρτίου και ενώ ο “σωφρονισμός” του συνεχίζεται στα κολαστήρια της Αλικαρνασσού, δέχεται επίθεση από τον φασίστα της χρυσής αυγής «περίανδρο» (αντώνη ανδρουτσόπουλο) και μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Την ίδια μέρα επίσης γίνεται άλλη μία κρατική δολοφονία καθώς βρίσκεται νεκρή η Κατερίνα Γκουλιώνη, στο
πλοίο όπου μεταφερόταν σε φυλακές της Κρήτης, κάτω από “άγνωστες συνθήκες”.
Τα “σωφρονιστικά ιδρύματα” αλλά και το σύστημά τους όπως και η “δικαιοσύνη” που αποδίδεται από όλους
τους ρουφιάνους δικαστές και εισαγγελείς, εκδικείται και τιμωρεί προσφέροντας απλά ένα αργό θάνατο. Ο
Γιάννης Δημητράκης, σήμερα, βρίσκεται αιχμάλωτος στα κολαστήρια της αστικής δημοκρατίας στη Δομοκό.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι για τον αξιοπρεπή αγώνα που συνεχίζει να δίνει καθημερινά μέσα από τις φυλακές
αλλά και για την επαναστατική του δράση ενάντια στο ληστρικό σύστημα των τραπεζών, στις 16 Ιανουαρίου
2006.

ΏΣΠΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΩΡΑ ΠΟΥ
ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.


ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ

Ανοιχτή συνέλευση&δράσεις ενάντια στις κεραίες στις Συκιές

Εδώ και αρκετά χρόνια τα κινητά τηλέφωνα έχουνε μπει για τα καλά στις ζωές μας. Διαφημίσεις σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, περιοδικά κ.τ.λ έχουνε φροντίσει καλά έτσι ώστε να μη λείπουν από κανενός το τσεπάκι. Για τις μικρές αυτές συσκευές έχουνε γίνει πάρα πολλές έρευνες οι οποίες κάνουν λόγο για καταστροφικά αποτελέσματα της υγείας μας, εάν η χρήση τους γίνεται με αλόγιστο τρόπο. Το πόσο εμείς θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τα κινητά μας είναι στο χέρι μας και δική μας επιλογή αφού πλέον οι περισσότεροι γνωρίζουμε για τις ΒΛΑΒΕΡΕΣ τους επιπτώσεις.fotografija-6

Ένας βασικός όμως παράγοντας που αποφασίζετε από άλλους σε βάρος της δικής μας υγείας, είναι με ποιο τρόπο και με ποια μέσα θα λειτουργούν αυτά.
Τα κινητά τηλέφωνα για να λειτουργήσουν, λαμβάνουν από κάπου “σήμα”…Το σήμα αυτό προέρχεται από τις κεραίες κινητής “δολοφονίας”. Νομικά οι δολοφονικές αυτές κεραίες απαγορεύεται να τοποθετούνται σε κατοικημένες περιοχές και ιδιαίτερα κοντά σε σχολεία, παιδικούς σταθμούς αλλά και νοσοκομεία. Continue reading Ανοιχτή συνέλευση&δράσεις ενάντια στις κεραίες στις Συκιές

Κωτσόβολος: Κέρδη για τα αφεντικά, απολύσεις για τους εργαζομένους.

Οι απολύσεις από τα αφεντικά ως εκδικητικό μέτρο δεν είναι κάτι το kotsobolosκαινουργίο. Αυτό που (προσπαθούν να εξαφανίσουν και) δεν βλέπουμε τόσο συχνά είναι οι εργαζόμενοι να ορθώνουν δυναμικά το ανάστημα τους όταν αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε μια παρέμβαση που έγινε στο κατάστημα του Κωτσόβολου στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης:

“Στις 21 Μάη μου ανακοινώθηκε η απόλυση μου απ’ το κατάστημα Κωτσόβολος (υποκατάστημα του εμπορικού κέντρου “ΛΙΜΑΝΙ” στη Βίλκα της Θεσσαλονίκης) στο οποίο δούλευα ως αποθηκάριος απ’ το άνοιγμά του, τον Ιούνη του 2006 ενώ στην εταιρία είχα προσληφθεί το Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς. Η δικαιολογία που συνόδευσε την απόλυσή μου είχε να κάνει σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της εργοδοσίας με την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων μου. Continue reading Κωτσόβολος: Κέρδη για τα αφεντικά, απολύσεις για τους εργαζομένους.