Στις 26 Σεπτέμβρη το κράτος δια χειρός αστυνομίας δολοφονεί για ακόμη μια φορά. Ο άτυχος μετανάστης Μοχάμεντ Καμραν Αντιφ ενώ βρίσκεται στην κατοικία την οποία διατηρούσε μαζί με άλλους πακιστανούς εργάτες, δέχεται την εισβολή μπάτσων που ξυλοκοπούν τόσο αυτόν όσο και τους συγκατοίκους του, ενώ στην συνέχεια οδηγείτε στο Α.Τ. Νικαίας ως ύποπτος για τον ξυλοδαρμό ανηλίκου από τον οποίο δεν αναγνωρίζεται ποτέ , εκεί τα βασανιστήρια συνεχίζονται, οι μπάτσοι τον κρατούν δεμένο πισθάγκωνα και τον χτυπούν με γκλόμπ καθώς και του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χεριά και στα γόνατα. Στην συνέχεια και εφόσον η μήνυση εναντίον του δεν ευσταθεί τον αφήνουν ελεύθερο, ενώ αναγκάζουν τον αδελφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε υγιή. Λίγες μέρες αργότερα υποκύπτει στα τραύματα του, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Μοχάμεντ καμραν υποφέρει από τους πόνους αλλά παρά ταύτα οι συγγενείς του δεν τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο φοβούμενοι άλλη μια πιθανή σύλληψη ίσως και απέλαση μιας και δεν είχαν χαρτιά. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την βαρβαρότητα του πρόσφατου δόγματος «δημοκρατία και πυγμή» της νέας ¨σοσιαλιστικής¨ κρατικής διαχείρισης.
Το Σάββατο 17 Οκτώβρη πραγματοποιήθηκε πορεία για το περιστατικό, καλεσμένη από αναρχικές συλλογικότητες και από τοπική συνέλευση. Στην πορεία 400 περίπου άτομα έκαναν δημόσια την οργή τους για την δολοφονία. Φυσικά το παρών έδωσε μεγάλος αριθμός μπάτσων, από διάφορα σώματα, που τους “συνόδευε” από πίσω καθώς και στους παρακείμενους δρόμους. Η πορεία αφού πέρασε από το σπίτι του νεκρού μετανάστη κατευθύνθηκε προς το Α.Τ. της περιοχής. Αφού ο κύριος όγκος της πορείας πέρασε από εκεί, σύντροφοι επιτέθηκαν με πέτρες και πέταξαν κόκκινη μπογιά στις διμοιρίες έξω από το τμήμα, οι οποίες απάντησαν με βροχή από δακρυγόνα και επίθεση με τα γκλόμπ κρατημένα ανάποδα για να προκαλούν μεγαλύτερη ζημιά , κάτι που θεωρείται νομικά παράνομο αλλά ποτέ δεν εμπόδισε κανένα μπάτσο να το κάνει . Ακολουθεί σύγκρουση σώμα με σώμα με αποτέλεσμα δύο τραυματισμούς και κάποιες συλλήψεις. Η πορεία παρόλα αυτά διατηρεί την συνοχή της και φτάνει στο σημείο λήξης της. Εκεί γίνεται γνωστό πως υπάρχουν και άλλες συλλήψεις από άτομα που είχαν ήδη φύγει από την πορεία.
Δεδομένων των γεγονότων αποφασίστηκε επιτόπου κατάληψη του δημαρχείου της Νίκαιας με σκοπό την πίεση για την απελευθέρωση αυτών που είχαν πιαστεί.
Οι συλληφθέντες που τελικά ήταν 11 είχαν ήδη μεταφερθεί στην Γενική Αστυνομική Διεύθυνση, οι 3 είχαν αφεθεί ελεύθεροι και για τους 8 είχαν συνταχθεί κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος,. Το μεσημέρι της Κυριακής ανακοινώνεται η μετατροπή των κατηγοριών σε κακουργήματα για τους 5 από τους 8 συλληφθέντες σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο νόμο περί «απόκρυψης των χαρακτηριστικών κατά την τέλεση αδικήματος που αφορά σε διατάραξη κοινής ειρήνης», δηλαδή το περίφημο ιδιώνυμο της κουκούλας καθώς και απελευθερώνεται ένας από τους συλληφθέντες με κατηγορίες σε βαθμό πλημμελήματος, ο οποίος ήταν τραυματισμένος. Με βάση τις εξελίξεις το βράδυ της Κυριακής αποφασίζεται η λήξη της κατάληψης και την Δευτέρα καταλαμβάνονται: στην Αθήνα η πρυτανεία του Μετσόβιου Πολυτεχνείου,η πρυτανεία της ΑΣΟΕΕ, στην Κρήτη η Περιφέρεια του νησιού στα Χανιά και η δημοτική πινακοθήκη στο Ηράκλειο ενώ τέλος η σχολή θεάτρου στην Θεσσαλονίκη. Εν τέλει δεν αποφασίζεται η προφυλάκιση κανενός από τους συλληφθέντες.
Αρκετά μέλη του Πασοκ πριν από τις εκλογές είχαν “δηλώσει” την “διαφωνία” τους απέναντι στον νόμο για τις κουκούλες. Φυσικά δεν πιστέψαμε ούτε στιγμή πως αυτό γινόταν για κάποιο αλτρουιστικό λόγο . Οι κυρίαρχοι πάντα θα προσπαθούν να οπλιστούν, νομικά και φυσικά, απέναντι σε καθένα και καθεμία που αντιστέκεται. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο πέρα από κοινή λογική για να αντιληφθεί κάποιος πως όταν σε φλομώνουν με τοξικά χημικά είναι φυσικό να καλύπτεσαι. Φυσικά δεν πιστέψαμε, ούτε για μια στιγμή, τις δηλώσεις του Χρυσοχοϊδή που με στόμφο δήλωνε πως κάθε μπάτσος που θα χρησιμοποιούσε βία χωρίς λόγο σε πολίτες θα τιμωρούνταν με απόταξη. Οι εξουσιαστές πάντα θα υπερασπιστούν τα συμφέροντα τους, όποιας πολιτικής απόχρωσης και να είναι. Δεν πρόκειται να βγάλουν τα δόντια από τα σκυλιά τους. Η απόσυρση εντέλει του νόμου που προαναγγέλθηκε γίνεται εντέλει για θεαματικούς και τακτικούς λόγους καθώς ήδη γίνονται συζητήσεις για να μετατραπεί σε κακούργημα η οπλοκατοχή , που σε όρους νομικούς πολύ συχνά το όπλο μπορεί να σημαίνει μια πέτρα ή μια σημαία.
Πέρα από αυτό υπάρχουν πολλές αποδείξεις πως για τους διαχειριστές του καπιταλισμού οι μετανάστες, στην καλύτερη των περιπτώσεων, ανήκουν στην κατηγορία των υπανθρώπων. Δεν εξηγείτε αλλιώς το γεγονός πως από την αρχή της χρονιάς έχουν υπάρξει 4 δολοφονίες μεταναστών από μπάτσους και λιμενικούς για τις οποίες τα Μ.Μ.Ε. επιμένουν να σιωπούν, χωρίς να μετράμε τους εργάτες που πεθαίνουν στα εργασιακά κάτεργα που είναι απαραίτητα για την περιβόητη “ανάπτυξη” μιας “ισχυρής Ελλάδας”.
Δεν μπορούμε να σιωπούμε στα καθημερινά εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα δίπλα μας, στις γειτονιές και στις πλατείες. Θα στεκόμαστε πάντα αλληλέγγυοι στους καταπιεσμένους, σε αυτούς που υποχρεώνονται στην εξαθλίωση για να συνεχίζει το καπιταλιστικό όνειρο. Δεν μπορούμε παρά να είμαστε δίπλα στους αιχμάλωτους αυτού του αγώνα.