Η φύση του κράτους είναι να δολοφονεί είτε με μπλε είτε με πράσινες κουκούλες…

Στις 26 Σεπτέμβρη το κράτος δια χειρός αστυνομίας δολοφονεί για ακόμη μια φορά. Ο άτυχος  μετανάστης Μοχάμεντ Καμραν Αντιφ ενώ βρίσκεται στην κατοικία την οποία διατηρούσε μαζί με άλλους πακιστανούς εργάτες, δέχεται την εισβολή μπάτσων που  ξυλοκοπούν τόσο αυτόν όσο και τους συγκατοίκους του, ενώ στην συνέχεια  οδηγείτε στο Α.Τ. Νικαίας ως ύποπτος για τον ξυλοδαρμό ανηλίκου από τον οποίο δεν αναγνωρίζεται ποτέ , εκεί τα βασανιστήρια συνεχίζονται, οι μπάτσοι τον κρατούν δεμένο πισθάγκωνα και τον χτυπούν με γκλόμπ  καθώς και του κάνουν ηλεκτροσόκ με καλώδια στα χεριά και στα γόνατα. Στην συνέχεια και εφόσον  η μήνυση εναντίον του δεν ευσταθεί  τον αφήνουν ελεύθερο, ενώ αναγκάζουν τον αδελφό του να υπογράψει ότι τον παρέλαβε υγιή.  Λίγες μέρες αργότερα υποκύπτει στα τραύματα του, στο διάστημα που μεσολάβησε ο Μοχάμεντ καμραν υποφέρει από τους πόνους αλλά παρά ταύτα οι συγγενείς του δεν τον μεταφέρουν σε νοσοκομείο φοβούμενοι  άλλη μια πιθανή σύλληψη ίσως και απέλαση μιας και δεν είχαν χαρτιά. Έτσι αντιλαμβανόμαστε την βαρβαρότητα του πρόσφατου δόγματος «δημοκρατία και πυγμή» της νέας ¨σοσιαλιστικής¨ κρατικής διαχείρισης. Continue reading Η φύση του κράτους είναι να δολοφονεί είτε με μπλε είτε με πράσινες κουκούλες…