Οι εξεγέρσεις και οι απεργίες πείνας είχανε ξεκινήσει από το καλοκαίρι στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Παγανής, στο νησί της Λέσβου. Μετά από το No Border Camp που πραγματοποιήθηκε μέσα στο καλοκαίρι, το ζήτημα των “κέντρων φιλοξενίας”, ανοίχτηκε αρκετά και κέντρισε το ενδιαφέρον πολλών. Η στήριξη επίσης που είχαν οι κρατούμενοι μετανάστες από κομμάτι της τοπικής κοινωνίας ήταν ένα πολύ σημαντικό όπλο για τους αγώνες που έδιναν για την ελευθερία τους.
Category: Άρθρα
Για έναν ακόμη θάνατο μετανάστη…
Το πρωί της Παρασκευής 9/10/09, ο 38χρονος Νιγηριανός Victor Edokpayi, παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, βρίσκεται νεκρός στην στη Σίνδο όπου και εργαζότανε. Το σώμα του κείτεται στην άσφαλτο γεμάτο αίματα και οι ροδιές που βρισκότανε στο δρόμο προδίδουν τροχαίο ατύχημα. Σύμφωνα με τη σύζυγο του, οVictor είχε φύγει από τις 6 π.μ. από το σπίτι του. Τα νέα του θανάτου του έφτασαν σε κόσμο τις Νιγηριανής κοινότητας γύρω στις 10 π.μ. και γύρω στις δύο ώρες αργότερα βρίσκονται ορισμένα άτομα συγκεντρωμένα έξω από τα δικαστήρια. Εκεί εμφανίζεται ένα άτομο από κάποιο γραφείο τελετών που, αφού τον ρωτάνε, οδηγεί τους φίλους του Victor εκεί που βρισκόταν το νεκρό του σώμα, μέσα σε ένα φορτηγάκι στο χώρο του parking του γραφείου όπου εργαζόταν. Continue reading Για έναν ακόμη θάνατο μετανάστη…
Λαγωνικά, παπαγαλάκια και σκουλήκια…
Το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου ο περιπλανώμενος θίασος της “Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας” εισβάλει σε δύο σπίτια, ένα στο Χαλάνδρι και ένα στο Γαλάτσι . και συλλαμβάνει 5 άτομα, 4 άντρες και μια γυναίκα.
Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις των μπάτσων, “Για όλους του συλληφθέντες υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό την διάπραξη κακουργημάτων” . Εν τέλει δύο από τους συλληφθέντες απελευθερώνονται αλλά και εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για άλλους έξι οι οποίοι παραμένουν ασύλληπτοι. (Δύο μήνες αργότερα ανακοινώνεται πως οι “ύποπτοι” ξεπερνούν τους 40 και εκδίδονται επιπλέον εντάλματα) Continue reading Λαγωνικά, παπαγαλάκια και σκουλήκια…
Γρίπη των χοίρων- Ο μπαμπούλας της χρονιάς…
[singlepic id=12 w=320 h=240 float=left]Από όλες τις ασθένειες που γνωρίζουμε από τότε που ήμασταν παιδιά, η “γριπούλα” ήταν πάντα η πιο υποτιμημένη. Απόλυτα φυσιολογικό. Όταν τριγύρω μας οι καρκίνοι, τα εγκεφαλικά και τα καρδιακά θερίζουν, δε δίνουμε ποτέ σημασία σε λίγες μέρες πυρετού και μερικές μύξες παραπάνω. Μα τότε τι συνέβη ξαφνικά; Πώς είναι δυνατόν μια μορφή γρίπης να έχει προκαλέσει τέτοιο παγκόσμιο πανικό; Business as usual… Continue reading Γρίπη των χοίρων- Ο μπαμπούλας της χρονιάς…
Bread and Puppet Theater- Η τέχνη δεν είναι επιχείρηση
Το Cheap Art Movement ξεκίνησε το 1982 από το Bread and Puppet Theater ως απάντηση στη συνεχώς [singlepic id=10 w=320 h=240 float=right]αυξανόμενη οικειοποίηση της τέχνης από τις εταιρίες και τους χορηγούς. Με δεδομένο αυτό η τέχνη γίνεται πολιτική.Είτε αυτό της αρέσει είτε όχι.
Το κίνημα για την φθηνή τέχνη (cheap art) προσπαθεί έναν επαναπροσδιορισμό της αξίας της καλλιτεχνικής δραστηριότητας κάνοντας την διαθέσιμη στο ευρύ κοινό. Μέσω των διαδικασιών του προσπαθεί να εμπνεύσει, να παροτρύνει και να ενισχύσει την καλλιτεχνική δραστηριότητα ανεξάρτητα από ακαδημαϊκές και θεσμικές αρχές ή αποδοχές.
Το Bread and Puppet Theater είναι μια απ’ τις παλαιότερες, μη χρηματοδοτούμενες αυτοδιαχειριζόμενες θεατρικές ομάδες της Αμερικής. Το όνομα τους προκύπτει απ’ τη πρακτική της ομάδας να μοιράζεται με το κοινό κάθε παράστασης ψωμί με λάδι και σκόρδο. Προσπάθεια δημιουργίας της έννοιας της κοινότητας και κατάδειξης του πόσο σημαντική είναι η τέχνη για την ανθρώπινη ζωή. Continue reading Bread and Puppet Theater- Η τέχνη δεν είναι επιχείρηση
Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.
Στις 22 Μάιου 976 εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Ssangyong motors , ξεκίνησαν απεργία και ταυτόχρονα[singlepic id=5 w=320 h=240 float=right] προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου της εταιρίας το οποίο βρίσκεται στην πόλη Pyeongtaek. Το Φεβρουάριο, η εταιρεία ανακοίνωσε ένα σχέδιο αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνει την περικοπή των θέσεων εργασίας κατά 36% δηλαδή 2.646 εργαζόμενους. Από τότε, περίπου 1.670 εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει την επιχείρηση μέσω (εθελοντικών σχεδίων αποχώρησης), ενώ οι υπόλοιποι 976 απεργούν. Οι εργάτες της Ssangyong motors είναι όλοι μέλη του συνδικάτου μεταλεργατών της Κορέας (KMWU) και κατά μέσο όρο εργάζονται 15-20 χρόνια στην εταιρία.
Τα κεντρικά αιτήματα των απεργών ήταν 1) Καμία απόλυση, 2) εργασιακή ασφάλεια, 3) Καμία ανάθεση εργασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες (outsourcing). Κατά την διάρκεια της απεργίας πραγματοποιήθηκαν οι σφοδρότερες ταξικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών. Οι απεργοί μαζί με τους αλληλέγγυους απέκρουσαν αρκετές φορές την συντονισμένη επίθεση μπάτσων, απεργοσπαστών και πληρωμένων από την εργοδοσία παρακρατικών. Η απεργία και η κατάληψη τελείωσαν τελικά μετά από 77 ημέρες στις 6 Αυγούστου, με την παράδοση του εργοστασίου από τους απεργούς. Τα πράγματα με λίγα λόγια γίνονται αγριότερα και οι εργατικές διεκδικήσεις ξεφεύγουν από την στεν του λεκτικού διαλόγου. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι πρωτοστατούν με τις απαγωγές των αφεντικών τους , οι Κορεάτες κηρύσσουν αγώνα μέχρι το τέλος και καλούν σε γενική απεργία. Άντε και στα δικά μας! Continue reading Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.
ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ!
Τα Indymedia ξεκίνησαν στα τέλη Νοεμβρίου του 1999, για να επιτρέψουν στους συμμετέχοντες στο “κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης” να μπορούν να ενημερώνουν σχετικά με τις διαμαρτυρίες κατά τη διάσκεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έλαβε χώρα στο Seattle στην Washington, και να λειτουργούν ως εναλλακτική πηγή ενημέρωσης. Έως το 2002, υπήρχαν 89 τοπικά indymedia που είχαν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο μεταξύ των 31 χωρών και σε 6 ηπείρους. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, το δίκτυο Indymedia είχε αυξηθεί σε ότι είναι σήμερα: πάνω από 150 Indymedia , τα οποία λειτουργούν αυτόνομα το ένα από το άλλο, υπάρχουν σε όλο τον κόσμο.
Η λειτουργία των Indymedia βασίζεται στην δημοσίευση ειδήσεων από τους ίδιους τους χρήστες της ιστοσελίδας, όπως αυτοί την βίωσαν χωρίς την μεσολάβηση ειδικών της πληροφόρησης και ακόμα χωρίς τις οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις των Μ.Μ.Ε.. Continue reading ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ!
Μετρό Θεσσαλονίκης
Δεν οργιζόμαστε μόνο για τους δεκάδες νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες στα εργοτάξια του μετρό από τότε που άρχισε αυτή η ιστορία στην Αθήνα. Δεν οργιζόμαστε μόνο με τα λαμόγια-εργολάβους και τις κατασκευαστικές εταιρίες ΜΟΧΛΟΣ A.E. και ΑΕΓΕΚ, τις ιταλικές IMPREGILO, ANSALDO TSF, SELI, ANSALDOBREDA, την ισπανική DRAGADOS S.A. καθώς και την κρατική ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ – που επιβάλουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας ενώ έχουνε κάνει απίστευτες μπάζες από την κατασκευή του μετρό. Δεν οργιζόμαστε μόνο που ο πρύτανης Μάνθος και τα τσιράκια του, παρακάμπτοντας τους πάντες, έβαλαν χέρι στο άσυλο αφήνοντας τα έργα να περάσουν μέσα από το ΑΠΘ με αντάλλαγμα μίζες, πολιτικό κέρδος και δυο υπόγεια πάρκινγκ. Δεν οργιζόμαστε μόνο με αυτούς που κλείνουν τα μάτια σε όλα αυτά, “για να έχει επιτέλους μετρό και η Θεσσαλονίκη”. Οργιζόμαστε και γιατί ξέρουμε πως όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, θα έχουμε ακόμα έναν αποστειρωμένο χώρο επιβλεπόμενο από κάμερες,μπάτσους, σεκιουριτάδες και ελεγκτές με μόνο στόχο την καλύτερη μεταφορά του χρήματος και των νεκροζώντανων κορμιών μας καθώς πάμε είτε στην δουλειά είτε στα μαγαζιά. Ως πότε θα ανεχόμαστε τον καπιταλισμό και τις μαλακίες του;
Ο πόλεμος είναι παντού, Ο εχθρός μας είναι εδώ…
Πάτρα. Ένας ενδιάμεσος σταθμός σε ένα μακρύ ταξίδι για τις πύλες
του πολιτισμού, των ευκαιριών, μιας ‘καλύτερης ζωής’. Τουλάχιστον έτσι πιστεύουν αυτοί που έρχονται από πολύ μακριά για να συναντήσουν τους δυτικούς ‘δημοκρατικούς’ πολιτισμούς.Αφήνοντας πίσω τους ένα πόλεμο για να έρθουν σε έναν άλλο. Για τους μετανάστες ο λόγος, τους αόρατους που το Δεκέμβρη απέκτησαν πρόσωπο, κατεβαίνοντας στο δρόμο και διεκδικώντας τα ελάχιστα από αυτά που τους ανήκουν. Έτσι, στοχοποιήθηκαν από το κράτος και μια αντιμεταναστευτική πολιτική άρχισε να παίρνει σάρκα. Κράτος, παρακρατικοί φασίστες, μπάτσοι, ξενοφοβικοί ρατσιστές και ΜΜΕ άρχισαν να παίζουν το ρόλο τους. Ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, απελάσεις, πογκρόμ σε πλατείες και μέρη όπου συχνάζουν μετανάστες και κάψιμο κατειλημμένων κτιρίων στα οποία οι πρόσφυγες βρίσκαν στέγη. Θεαματικά η αποκορύφωση ήρθε με τη κατεδάφιση του καταυλισμού της Πάτρας. Continue reading Ο πόλεμος είναι παντού, Ο εχθρός μας είναι εδώ…
Για τον όχι-και-τόσο τυχαίο θάνατο μιας κρατούμενης και τα σύγχρονα κολαστήρια.
Οι περσινές κινητοποιήσεις των φυλακισμένων και συγκεκριμένα η μαζική απεργία πείνας στην οποία προχώρησαν απέκτησαν ιδιαίτερα κοινωνικό χαρακτήρα. Αυτό οφείλεται στο δίκαιο των αιτημάτων τους, τα οποία αν και στοιχειώδη ήταν και αναγκαία για την κάπως πιο ανθρώπινη διαβίωση τους μέσα στα κρατικά κολαστήρια, αλλά και στην στήριξη που συνάντησαν από πολλούς πολιτικούς χώρους, τα μέσα προπαγάνδισης των οποίων βοήθησαν στον μεταξύ τους συντονισμό και έδωσαν ένα πάτημα για απεύθυνση στο σύνολο ουσιαστικά της κοινωνίας. Σημαντική ήταν και η πίεση που ασκήθηκε σε πολιτικό επίπεδο μέσω των πορειών έξω από τις φυλακές και το ξεκάθαρο συναίσθημα αλληλεγγύης που ήταν το ίδιο ισχυρό τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών.
Continue reading Για τον όχι-και-τόσο τυχαίο θάνατο μιας κρατούμενης και τα σύγχρονα κολαστήρια.