Το βράδυ της 23ης Σεπτεμβρίου ο περιπλανώμενος θίασος της “Αντιτρομοκρατικής Υπηρεσίας” εισβάλει σε δύο σπίτια, ένα στο Χαλάνδρι και ένα στο Γαλάτσι . και συλλαμβάνει 5 άτομα, 4 άντρες και μια γυναίκα.
Σύμφωνα με τις πρώτες ανακοινώσεις των μπάτσων, “Για όλους του συλληφθέντες υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση με σκοπό την διάπραξη κακουργημάτων” . Εν τέλει δύο από τους συλληφθέντες απελευθερώνονται αλλά και εκδίδονται εντάλματα σύλληψης για άλλους έξι οι οποίοι παραμένουν ασύλληπτοι. (Δύο μήνες αργότερα ανακοινώνεται πως οι “ύποπτοι” ξεπερνούν τους 40 και εκδίδονται επιπλέον εντάλματα)
Σχεδόν αυτόματα ανοίγει ο οχετός της παραπληροφόρησης. Αν πιστεύαμε όσα ακούστηκαν τις πρώτες μέρες που ακολούθησαν τις συλλήψεις, η όλη επιχείρηση ήταν μια τεράστια επιτυχία , ότι υπάρχουν συλλήψεις πανελλαδικά, πως στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο υπάρχουν διάσπαρτες γιάφκες με όπλα και εκρηκτικά, πως οι συλληφθέντες είναι της τάδε ή της δείνα οργάνωσης (για την ιστορία η οργάνωση Πυρήνες της Φωτιάς σε προκήρυξη της διαψεύδει το γεγονός). Εν τέλει Μπούρδες!
Αυτά φάνηκαν με το πέρασμα λιγότερο του ενός μήνα, πως δεν είχαν καμία απολύτως ισχύ και για αυτό δεν θα επικεντρωθούμε σε αυτά.
Αυτό που έχει σημασία να σταθούμε είναι η αντιμετώπιση που υπήρξε, από διάφορες πλευρές, σχετικά με την φύση της δίκης που είναι πολιτική. Σε μια πολιτική δίκη δικάζονται πολιτικές πεποιθήσεις,σκεπτικά και οι πράξεις που προέκυψαν από αυτές, μέσα σε μια στιγμή αντίφασης της αστικής δημοκρατίας στην οποία υποτίθεται χωράνε όλα τα σκεπτικά.
Αυτό προσπάθησαν να κουκουλώσουν οι μπάτσοι και τα παπαγαλάκια τους με πάρα πολλά θεαματικά τεχνάσματα: δεν αφορά κανέναν τα χόμπυ των συλληφθέντων ή το αν σπούδαζαν ή εργαζόταν. Είναι χυδαιότητα να βγαίνουν στην δημοσιότητα στοιχεία της προσωπικής τους ζωής, αλλά τραβάει την προσοχή από άλλα πράγματα όπως το τι έχουν να πουν οι ίδιοι αυτοί οι άνθρωποι για την υπεράσπιση τους ή τα ψυχολογικά βασανιστήρια που διαπράχθηκαν από τους μπάτσους κατά την διάρκεια της κράτησης. Είναι ευτελισμός η επίκληση της μικρής ηλικίας τους για να υποστηριχθεί πως ουδεμία σκέψη δεν είχαν στο κεφάλι τους ή ότι ήταν ουσιαστικά μαριονέτες στην επίβλεψη κάποιου σκοτεινού εγκέφαλου.
Ενοχλούμαστε επίσης από την στάση ενός μεγάλου κομματιού της Αριστεράς που πάλι με βάση επιχειρήματα για την ηλικία τους επέλεξε να κάνει “κριτική” στην κυβέρνηση και με μια πάγια θέση θυματοποίησης προσπάθησε ,με τελείως λάθος για εμάς τρόπο, να μιλήσει για την υπόθεση .
Δεν μας ενδιαφέρει η αθωότητα τους ή μη, η θέση μας εξάλλου απέναντι στο δικαστικό και σωφρονιστικό σύστημα ήταν και θα είναι εχθρική, όπως επίσης εχθρικοί είμαστε απέναντι σε όσους επιλέγουν να πατάνε πάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να είναι σίγουροι πως ο δρόμος προς την ελευθερία θα περάσει από πάνω τους!
Γράμμα του προφυλακισμένου για την υπόθεση, Παναγιώτη Μασούρα:
Την Τετάρτη,23 Σεπτεμβρίου και ώρα 8:15 ενώ έβγαινα από το σπίτι μου στο Γαλάτσι και κατευθυνόμενος με ένα σακβουαγιάζ προς το γυμναστήριο μου,έλαβε χώρα το συμβάν της σύλληψης μου από 25 άτομα της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας.
Εν ριπή οφθαλμού βρέθηκα στο πεζοδρόμιο με τις χειροπέδες πισθάγκωνα,ενώ ταυτόχρονα ενημέρωναν τους αξιωματικούς τους ότι “όλα πήγαν καλά” και ότι “με πήραν”.Με οδήγησαν στο 12ο όροφο της Γ.Α.Δ.Α. Την επόμενη πληροφορούμαι ότι μαζί με εμένα έχουν συλληφθεί ακόμα δύο φιλικά μου πρόσωπα.
Η παράσταση εν τω μεταξύ έχει ήδη αρχίσει. Άυπνος για δύο 24ωρα και σωματικά εξαντλημένος,όρθιος με το πρόσωπο μου προς το τοίχο και να ακολουθεί ένα μακροσκελές ερωτηματολόγιο,ενώ παράλληλα κάποιος αξιωματικός γυρνούσε από γραφείο σε γραφείο και αναφωνούσε μέσα σε ένα ντελίριο ηδονής πως αυτό που συμβαίνει λέγεται πόλεμος.
Κατόπιν πήρε θέση το ενδιαφέρον για την σταδιοδρομία μου,οι φιλικές κουβέντες,ο τσαμπουκάς και η ανθρώπινη προσέγγιση του παρασυρμένου νεολαίου που πήρε το στραβό δρόμο,ενώ αυτόκλητα εκείνοι ήταν αυτοί που θα έπρεπε να με ευθυγραμμίσουν και να με συνετίσουν,όχι για αυτούς αλλά για εμένα τον ίδιο όπως έλεγαν που είχα χρέος να βοηθήσω τον εαυτό μου,μιλώντας τους για καταστάσεις και ανθρώπους που ο ίδιος δεν γνώριζα. Αργότερα ενημερώθηκα από έναν αξιωματικό ότι ήμουν ο μαλάκας του ορόφου διότι όπως μου έλεγε οι υπόλοιποι με είχαν “δώσει στεγνά” και είχαν “βγάλει την ουρά τους απ’ έξω” και πως εάν δεν μιλούσα θα έβγαζα φυλακή για πράγματα που έκαναν άλλοι,οπότε ξανακλήθηκα να απαντήσω για άγνωστες προς εμένα καταστάσεις.
Οι βάρδιες φύλαξης άρχισαν:οι “καλοί” αστυνομικοί με ευαίσθητο εσωτερικό κόσμο και πληγωμένα συναισθήματα από τα παιδικά τους χρόνια όπως έλεγαν,αναγνωρίζαν την αδικία και θέλανε να βοηθήσουν. Από την άλλη τα “σκληρά” κομάντο της υπηρεσίας με τα fullface, “σκληροί” εφαρμοστές του νόμου και εκπρόσωποι της ηθικής,ενεργούσαν με απολυτότητα,ψυχική και σωματική εξάντληση,ως ένα είδος εκδίκησης όπως έλεγαν επειδή “κρατούσα το στόμα μου κλειστό”.
Το ότι αρνούμαι τις κατηγορίες που μου απέδωσαν,δεν σημαίνει ότι θα μπορούσα ποτέ να αρνηθώ την πολιτική μου “ταυτότητα” και “προέλευση”.Δεν θα μπορούσα ποτέ να βάλω κάτω από το χαλάκι του εγκλεισμού την αξιοπρέπεια μου,παραβλέποντας το γεγονός ότι είμαι μια πολιτική οντότητα η οποία παίρνει και αυτή τη θέση της ενάντια στις αξίες και τους θεσμούς αυτής της κοινωνίας,διαμέσου της κριτικής επαναστατικής σκέψης και πρακτικής. Είμαι αναρχικός και είμαι ταγμένος στο στρατόπεδο της επανάστασης και παράλληλα του εαυτού μου.
Ο λόγος που βρίσκομαι σήμερα προφυλακισμένος εγώ και τα άλλα δύο φιλικά μου πρόσωπα είναι ευδιάκριτος. Μέχρι και ο πιο αφελής νους θα μπορούσε να αντιληφθεί ότι στη παρούσα συνθήκη εντάσσονται οριοθετημένες καταστάσεις στο πλαίσιο των εκλογών,κινούμενες στην εξυπηρέτηση πολιτικών και επικοινωνιακών σκοπιμοτήτων.
Η διόγκωση της κατάστασης,οι πάνοπλες συνοδείες των Ε.Κ.Α.Μ. και ο ρόλος των ξεφτιλισμένων ρουφιανοδημοσιογράφων,σε συνδυασμό με τη πολιτική συνθήκη των ημερών ήταν αρκετό για να διαμορφωθεί ένα αίσθημα τάξης και ασφάλειας στο μέσο Έλληνα εν όψει των εκλογών,όπου υπνοβατικά πλέον θα κινούνταν με τον ρόλο του ενεργού πολίτη προς την κάλπη για να καταθέσει το μερίδιο των ευθυνών της ύπαρξης του για ακόμα μια φορά σε ξένα χέρια. Είναι γνωστό πλέον πως η κοινή γνώμη δεν έχει γνώμη, γι’ αυτό λοιπόν κάποιος θα πάρει το ρόλο του διαμορφωτή της. Το κλίμα των ημερών οφείλεται ως επί το πλείστον στα σκουλήκια των media και στην αδηφάγα δίψα τους για “δράκους στο Γαλάτσι” και “τέρατα στο Χαλάνδρι”,για κατά συρροή βομβιστές οι οποίοι έχουν διασυνδέσεις με “επιφανείς” επαναστατικές οργανώσεις από τις οποίες δέχονται εντολές και φέρνουν σε πέρας αποστολές. Για όπλα και σφαίρες που βρέθηκαν σπίτι μου,μέχρι και χρήματα που βαφτίστηκαν ως προϊόν ληστειών διότι ήταν επιμελώς κρυμμένα,την επόμενη θα τα αφήνω στην εξώπορτα του σπιτιού μου.
Η κοινωνία δεν χωρίζεται σε τάξεις,παρά μόνο σε επιλογές και συνειδήσεις. Να διδαχτούμε λοιπόν από τον πόνο και την χαρά,το αίμα και το δρόμο. Γεννηθήκαμε για να υπάρχουμε ακέραιοι μέσα στις ακατάληπτες μοναδικότητες μας,ακατάληπτες γιατί αντέχουμε στον πόνο,απρόβλεπτες γιατί μάθαμε στο δρόμο, αδίστακτες γιατί θα στραφούμε εναντίον όλων,διότι θα μάθουμε να δένουμε μεθοδικά το ατσάλι με το δέρμα και να βάφουμε τα τσιμέντα με το επαναστατικό αίμα.
Εκτελούμε την ηθική,προλογίζοντας την καταστροφή, σιγοψιθυρίζουμε λυσσασμένα δαγκώνοντας τις λέξεις: ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΠΙΘΕΣΗ γιατί υπάρχει μονάχα η ομορφιά και η δύναμη,αλλά οι δειλοί για ισορροπήσουν επινόησαν τη δικαιοσύνη.
Εκεί που θα υπάρχουν συρματοπλέγματα,ας υπάρχουν ματωμένα χέρια που θα τα ξεσκίσουν,εκεί που θα υπάρχουν τσιμέντα ας υπάρχουν λυσσασμένες κραυγές που θα τα γκρεμίσουν,εκεί που θα υπάρχουν σίδερα ας υπάρχουν ψυχές σαν διαβρωτικά που θα τα καταστρέφουν,εκεί που θα ήμαστε θαμμένοι ζωντανοί ας θάψουμε
μαζί την ηθική.
Οφείλουμε στο εαυτό μας να δαγκώνουμε τα δεσμά μας έστω και αν πεθάνουμε δαγκώνοντας. Γιατί δεν είμαστε τίποτα άλλο πέρα από τις ίδιες μας τις επιλογές.
Για την τιμή,την αξιοπρέπεια,την επανάσταση.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ: Β.ΠΑΛΛΗ-Γ.ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ- Γ.ΒΟΥΤΣΗ-ΒΟΓΙΑΤΖΗ -Π.ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ-Η.ΝΙΚΟΛΑΟΥ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΩΝ ΜΟΥ Χ.ΧΑΤΖΙΜΙΧΕΛΑΚΗ-Μ.ΓΙΟΣΠΑ.
Μασούρας Παναγιώτης,Φυλακές Αυλώνας