Η κατάληψη Δέλτα είναι κομμάτι και της δικιάς μας ιστορίας καθώς σαν δομή δημιουργηθήκαμε μέσα σε αυτό το χώρο. Δε θα μπορούσαμε λοιπόν να μείνουμε απαθείς γιατί ακόμη και αν τα τελευταία χρόνια δε στεγαζόμασταν πολιτικά εντός της, θα ήμασταν ανεύθυνοι απέναντι στους ίδιους εμάς πρώτα απ’ όλα, γιατί θα ήταν σα να ξεχνάμε τις συντροφικές σχέσεις που αναπτύξαμε, τις φιλίες, τις δραστηριότητες και την καθημερινότητά μας εκεί μέσα με όρους που δε θα μπορούσαν να τεθούν σε κανένα άλλο πεδίο σε αυτή την εποχή και εντός αυτών των συνόρων. Κατ’ επέκταση, αν θέλουμε να υπερασπιστούμε την δυνατότητα να βρίσκονται μαζί υποκείμενα με τέτοιους όρους, η καθημερινότητά τους να μπορεί να ταυτιστεί με ποικίλους αγώνες και διαδικασίες αλληλεγγύης και αυτομόρφωσης, είναι αναγκαίο να υπερασπιστούμε και χώρους σαν αυτούς, τόσο κατά τη διάρκεια τις ακμής τους, όσο και στις δύσκολές τους στιγμές. Προς το παρόν, όλα αυτά τα εγχειρήματα, οι σχέσεις και οι δομές που απαρτίζουν τον ευρύτερο αντιεξουσιαστικό χώρο αποτελούν μία πιθανότητα ανατροπής του υπάρχοντος και αυτοθέσμισης των ζωών μας. Δεν χρειάζεται λοιπόν να έχει κανείς θερμές συντροφικές σχέσεις με ένα εγχείρημα ή να είναι ένα σημείο αναφοράς του για να το υπερασπιστεί, χρειάζεται μόνο να κατανοεί το διακύβευμα αυτών των κατασταλτικών κινήσεων και να μοιράζεται την εκτίμηση πως οι σχέσεις μας θα ανθίσουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα μοιραζόμαστε τις ευθύνες και τους καρπούς των ζωών μας.
Η επίθεση στην κατάληψη Δέλτα βέβαια δεν ήρθε από το πουθενά. Μέσα στο καλκαίρι είχαμε διαδοχικές κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους. Επιγραμματικά απαραθέτουμε ημερομηνίες και γεγονότα. 11 Ιούλη, εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη Apertus στο Αγρίνιο. 13 Ιούλη, εμπρησμός της κατάληψης Δράκα στην Κέρκυρα, 7 Αυγούστου, εμπρησμός οχήματος έξω από την κατάληψη Πατησίων & Σκαραμαγκά. 18 Αυγούστου, αστυνομική εκκένωση της κατειλημμένης Δημοτικής Αγοράς Κυψέλης έπειτα από εντολή του πρώην “συνήγορου του πολίτη”, νυν συνήγορου των “προστατών του πολίτη”-δημάρχου Καμίνη. 6 και 13 Σεπτέμβρη, διαδοχικοί εμπρησμοί του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού του πανεπιστημίου Ρεθύμνου.
Στην επιχείρηση για την εκκένωση της κατάληψης Δέλτα ωστόσο, η αστυνομία εισήγαγε νέα δεδομένα στις πρακτικές της ενάντια σε εγχειρήματα τέτοιας φύσης. Αρχικά το θέαμα που παρήγαγαν ήταν ανάλογο του επιπέδου της βίας και της οργάνωσης που χαρακτήρισε την έφοδό τους. Οι πάνοπλοι εκαμίτες που μαζί με τους ματατζήδες κατέστρεψαν μέρος των υποδομών της κατάληψης και συνέλαβαν τους καταληψίες προβλήθηκαν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης με την ευθύνη της ίδιας της αστυνομίας. Ένας μετανάστης καταληψίας που συνελήφθη κατηγορήθηκε για κατοχή πλαστών εγγράφων και για αυτό κρατείται στα μπουντρούμια μεταγωγών και πρόκειται να απελαθεί, τη στιγμή που με έγγραφο της Interpol αποδεικνύεται πως το διαβατήριό του είναι καθ’ όλα νόμιμο ενώ ο διευθυντής του τμήματος μεταγωγών παραδέχεται στους δικηγόρους πως πρέπει να φέρει εις πέρας την κατ’ουσίαν παράνομη απέλαση καθώς δέχεται ασφυκτικές πιέσεις από «ψηλά». Τέλος η επιχείρηση τέθηκε σαν παράδειγμα αποφασιστικότητας της κυβέρνησης για την πάταξη της ανομίας από τον μετριοπαθή εθνικιστή Θ. Πλεύρη σε τηλεοπτικό παράθυρο, ενώ η ακραία εθνικιστική τηλεπερσόνα του Κασιδιάρη πρότεινε στον αέρα την ανάλογη αντιμετώπιση των καταλήψεων Βίλλα Αμαλίας και Λέλας Καραγιάννη, με το πρόσχημα ότι η οργανωμένη τους αντίσταση στον επελαύνοντα εκφασισμό των γειτονιών του κέντρου της Αθήνας αποτελεί εγκληματική δράση. Ο δημόσιος χαρακτήρας αυτού του διαλόγου μεταξύ ΝΔ και ΧΑ μας κάνει να εκτιμήσουμε διαφορετικά τις πληροφορίες που κυκλοφορούν στην πόλη οτι η ΧΑ πρόκειται να μεταφέρει τα γραφεία της απέναντι από το αστυνομικό τμήμα στην οδό Δωδεκανήσου, μόλις ένα οικοδομικό τετράγωνο από την κατάληψη Δέλτα.
Πηγαίνοντας λίγο πίσω στο χρόνο, έχει σημασία να αναφέρουμε κάποια σημεία της ιστορίας του κτηρίου της Δέλτα ώστε να γίνει αντιληπτή η αντιμετώπιση που τύγχανε το κτήριο από τις εκάστοτε ηγεσίες του ΤΕΙ.
«Οι εργαζόμενοι του άλλοτε ξενοδοχείου Δέλτα προέβησαν σε κατάληψη του κτηρίου όταν η διοίκηση του είχε κηρύξει τη διακοπή λειτουργίας της επιχείρησης. Μετά από αγώνα, κέρδισαν κάποιες θέσεις εργασίας στο υπηρεσιακό προσωπικό του ΤΕΙ. Εν συνεχεία κατά την περίοδο που το κτήριο λειτουργούσε σαν εστίες, ο φοιτητικός σύλλογος οικότροφων Πράξη είχε προβεί σε κατάληψη του κτηρίου το 2004 με τα εξής αιτήματα: εισδοχή φοιτητών, άμεση συντήρηση των δωματίων και εγκαταστάσεων (υδραυλικά, αποχέτευση, θέρμανση, βάψιμο) και επιτροπή διαφάνειας για τους εισαχθέντες, καθότι τα αρχιλαμόγια της διοίκησης στέγαζαν στις τότε εστίες κατά συρροή τους κομματικά προσφιλείς τους.
Το ΤΕΙ αδιαφορώντας για τα αιτήματα των οικότροφων φοιτητών και θέλοντας να περάσει την ιδιωτικοποίηση της εστίας έπαψε την εισαγωγή νέων φοιτητών και θέλοντας να περάσει την ιδιωτικοποίηση της εστίας μεθοδικά έπαψε την εισαγωγή νέων φοιτητών και στους ήδη διαμένοντες υποσχέθηκε να δώσει ένα επίδομα στέγασης έως ότου συντηρηθεί η εστία. Το επίδομα τελικά τους δόθηκε μερικώς και το κτήριο ουδέποτε επισκευάστηκε. Εγκαταλείφθηκε με τις βρύσες να τρέχουν και τα φώτα να καίνε, ένα ατέλειωτο σκουπιδαριό το οποίο εμείς καθαρίσαμε, επισκευάσαμε και συντηρήσαμε.
Από το 2005 έως το 2007 το κτήριο παρέμεινε εγκαταλελειμμένο από το ΤΕΙ. Το 2007 μετά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις για το νόμο πλαίσιο και έπειτα από μαζικές συνελεύσεις αποφασίστηκε από αγωνιζόμενους φοιτητές και άτομα από τον ελευθεριακό και αναρχικό χώρο η επαναλειτουργία του κτηρίου μέσω μιας κατάληψης η οποία θα πήγαινε ένα βήμα παραπέρα, δηλαδή δε θα στέγαζε μόνο τις ανάγκες των συμμετεχόντων αλλά και τις επιθυμίες τους.»
Το παραπάνω απόσπασμα είναι από κείμενο που μοιράστηκε σε παρέμβαση στο ΤΕΙ στις 25/9/12 που ενημερώνει για τις δραστηριότητες της κατάληψης και αποκαθιστά την αλήθεια σε σχέση με τους λόγους που έγινε η επιχείρηση ενάντια στις συκοφαντίες της ηγεσίας του ΤΕΙ και των εκπροσώπων της. Περιγράφει βέβαια και το ποιόν αυτών των καθαρμάτων.
«Πρόκειται για μια σειρά διοικητικών συμβουλίων, καθηγητάδων και κομματικών παρατάξεων που εξαπάτησαν, κορόιδεψαν και έκλεψαν φοιτητές, εργαζόμενους και κοινωνία.
Ο Ιωάννης Τσίτσης, Γενικός Γραμματέας του ΑΤΕΙΘ, κατέθεσε ψευδώς στο δικαστήριο πως οι καταληψίες παρακωλύσαμε υπηρεσίες του ΤΕΙ που λειτουργούσαν στη Δέλτα το 2007, οπού και εκτέθηκε από δικηγόρο, ενώ το κτήριο ήταν έρημο επί τρία χρόνια. Επίσης λένε πως ήθελαν να μας βγάλουν έξω και να μετατρέψουν το κτήριο σε εστίες, ενώ οι ίδιοι πρίν από ένα χρόνο το έβαλαν σε πλειστηριασμό…
Οι σχέσεις της διοίκησης-καθηγητάδων του ΑΤΕΙΘ με τη ΝΔ και τη ΔΑΠ είναι γνωστές και έχουν μακρά ιστορία. Ουσιαστικά πρόκειται για μία κομματική κλίκα όπου οι μέν (διοίκηση- καθηγητές) εξασφαλίζουν την εκλογική παραμονή τους συνεργαζόμενοι με τους δε (ΔΑΠ-ΝΔΦΚ) οι οποίοι τους ψηφίζουν, με τους δεύτερους να χαίρουν προνομιακής μεταχείρησης από τους καθηγητές. Ένα δείγμα από τα άπλυτα τους που βγήκαν στη φόρα είναι τα εξής:
Το 2004 πέταξαν έξω τους φοιτητές από τις εστίες με σκοπό να τις ιδιωτικοποιήσουν, αργότερα έγιναν γνωστές συνομιλίες του πρώην προέδρου του ΤΕΙ, Ιωαννίδη Στυλιανού με υψηλόβαθμα στελέχη της ΔΑΠ με τους οποίους διαπραγματευόταν την επανεκλογή του, τάζοντας ότι θα τους περάσει μαθήματα και θα τους δώσει θέσεις εργασίας και μεταπτυχιακά αλλά και μοιράζοντας απειλές σε αυτούς που δεν τον στήριζαν.
Στη συνέχεια ένα άλλο σκάνδαλο με εμπλεκόμενο τον υπεύθυνο της σχολής της Ηλεκτρονικής του ΑΤΕΙΘ και καθηγητή Αθανάσιο Χατζηγκάιδα έφτασε μέχρι τα κανάλια, παρόλα αυτά ο ίδιος παραμένει μέχρι και σήμερα στη θέση του. Ο Θανάσης Χατζηγκάιδας χρησιμοποιώντας χώρους της σχολής της Ηλεκτρονικής, έβαζε φοιτητές να μετατρέπουν πλακέτες για “φρουτάκια” και τα πουλούσε σε μαγαζιά με παράνομο ηλεκτρονικό τζόγο.
Ο τωρινός πρόεδρος του ΑΤΕΙΘ, Κωνσταντίνος Βαρσαμίδης ήταν ο πρώτος που άνοιξε το δρόμο για την εφαρμογή του νέου νόμου-πλαισίου χρησιμοποιώντας μια στρατιά από ΔΑΠίτες και μπράβους προκειμένου να προστατέψει την εκλογική διαδικασία, τη στιγμή που σε όλη την Ελλάδα υπήρχαν κινητοποιήσεις από την πανεπιστημιακή και φοιτητική κοινότητα για την ακύρωση επί του πρακτέου του συγκεκριμένου νόμου.
Επιπλέον εντύπωση μας προκαλεί πως όλη αυτή η συνομοταξία της ρεμούλας, βγαίνει με θράσος και κατηγορεί όλους εμάς τους καταληψίες, δηλώνοντας πως έχουμε διαπράξει ζημιές 3,5 εκατομμυρίων ευρώ, ζημιές τις οποίες καλούταν από τους εστιακούς φοιτητές 7 χρόνια πριν να επιδιορθώσουν. Όλοι αυτοί οι ταληράδες κόρακες μυρίστηκανότι μπορεί και να κονομήσουν από αυτή την ιστορία εκκένωσης της κατάληψης Δέλτα, αλλά εμείς είμαστε εδώ για να τους χαλάσουμε τα σχέδια.»
Έτσι και εμείς δε θα μπορούσαμε παρά να στηρίξουμε την πορεία που καλείται από συλλογικότητες και συνελεύσεις της πόλης, στις 28/9, 17:00 στην Καμάρα. Στην εκκένωση, στις διώξειις αλλά και απέναντι στο ΑΤΕΙΘ και τη δικογραφία που μαγειρεύει θα είμαστε εκεί τόσο για να στηρίξουμε τους καταληψίες όσο και για να υπερασπιστούμε τη συλλογική μας πολιτική παρουσία σε αυτή την πόλη.
