Author: kaniballos

Οι δύσκολες μέρες που έρχονται, απαιτούν υπεύθυνες αποφάσεις και προσεκτική στρατηγική. Από την πλευρά των εξουσιαστών, γίνεται μία προσπάθεια για ισχυροποίηση και σταθεροποίηση του κρατικού μηχανισμού, κυρίως μέσω της επιβολής μίας ανάλογης εικόνας. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να φοβόμαστε ένα τρομερό και φοβερό κράτος. Με την αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου, τη γενίκευση της αστυνόμευσης, τη συνεργασία της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας με τη Scotland yard, την αναδιάρθρωση της ΕΥΠ και τη διασύνδεσή της με τη δικαστική εξουσία μέσω της τοποθέτησης ως επικεφαλούς του γνωστού λαμόγιου από τον συγκαλυπτικό του ρόλου σε σκάνδαλα όπως αυτά των υποκλοπών και της απαγωγής μεταναστών, Δ. Παπαγγελόπουλου, την άνοδο του παρακράτους και φυσικά με την παλιά καλή τρομολαγνική προπαγάνδα των μμε και την “ανάδειξη” του εθνικού εχθρού, «την πηγή όλων των προβλημάτων της κοινωνίας». Continue reading Ούτε να το σκέφτεστε! Κάτω τα ξερά σας από τις καταλήψεις!

Δεν οργιζόμαστε μόνο για τους δεκάδες νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες στα εργοτάξια του μετρό από τότε που άρχισε αυτή η ιστορία στην Αθήνα. Δεν οργιζόμαστε μόνο με τα λαμόγια-εργολάβους και τις κατασκευαστικές εταιρίες ΜΟΧΛΟΣ A.E. και ΑΕΓΕΚ, τις ιταλικές IMPREGILO, ANSALDO TSF, SELI, ANSALDOBREDA, την ισπανική DRAGADOS S.A. καθώς και την κρατική ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ – που επιβάλουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας ενώ έχουνε κάνει απίστευτες μπάζες από την κατασκευή του μετρό. Δεν οργιζόμαστε μόνο που ο πρύτανης Μάνθος και τα τσιράκια του, παρακάμπτοντας τους πάντες, έβαλαν χέρι στο άσυλο αφήνοντας τα έργα να περάσουν μέσα από το ΑΠΘ με αντάλλαγμα μίζες, πολιτικό κέρδος και δυο υπόγεια πάρκινγκ. Δεν οργιζόμαστε μόνο με αυτούς που κλείνουν τα μάτια σε όλα αυτά, “για να έχει επιτέλους μετρό και η Θεσσαλονίκη”. Οργιζόμαστε και γιατί ξέρουμε πως όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, θα έχουμε ακόμα έναν αποστειρωμένο χώρο επιβλεπόμενο από κάμερες,μπάτσους, σεκιουριτάδες και ελεγκτές με μόνο στόχο την καλύτερη μεταφορά του χρήματος και των νεκροζώντανων κορμιών μας καθώς πάμε είτε στην δουλειά είτε στα μαγαζιά. Ως πότε θα ανεχόμαστε τον καπιταλισμό και τις μαλακίες του;

Πάτρα. Ένας ενδιάμεσος σταθμός σε ένα μακρύ ταξίδι για τις πύλεςτου πολιτισμού, των ευκαιριών, μιας ‘καλύτερης ζωής’. Τουλάχιστον έτσι πιστεύουν αυτοί που έρχονται από πολύ μακριά για να συναντήσουν τους δυτικούς ‘δημοκρατικούς’ πολιτισμούς.Αφήνοντας πίσω τους ένα πόλεμο για να έρθουν σε έναν άλλο. Για τους μετανάστες ο λόγος, τους αόρατους που το Δεκέμβρη απέκτησαν πρόσωπο, κατεβαίνοντας στο δρόμο και διεκδικώντας τα ελάχιστα από αυτά που τους ανήκουν. Έτσι, στοχοποιήθηκαν από το κράτος και μια αντιμεταναστευτική πολιτική άρχισε να παίρνει σάρκα. Κράτος, παρακρατικοί φασίστες, μπάτσοι, ξενοφοβικοί ρατσιστές και ΜΜΕ άρχισαν να παίζουν το ρόλο τους. Ξυλοδαρμοί, συλλήψεις, απελάσεις, πογκρόμ σε πλατείες και μέρη όπου συχνάζουν μετανάστες και κάψιμο κατειλημμένων κτιρίων στα οποία οι πρόσφυγες βρίσκαν στέγη. Θεαματικά η αποκορύφωση ήρθε με τη κατεδάφιση του καταυλισμού της Πάτρας. Continue reading Ο πόλεμος είναι παντού, Ο εχθρός μας είναι εδώ…

Στις 16 Ιανουαρίου 2006 συλλαμβάνεται ο αναρχικός Γιάννης Δημητράκης για την απαλλοτρίωση της Εθνικής
τράπεζας στην οδό Σόλωνος , στην Αθήνα.
Ο Γ. Δημητράκης συνελήφθη βαριά τραυματισμένος με τρεις σφαίρες στην πλάτη, ενώ τα άλλα τρία άτομα
που ήταν μαζί του κατάφεραν να διαφύγουν. Την ώρα της σύλληψης οι μπάτσοι τον κλωτσάνε βρίζοντας και
του περνάνε χειροπέδες. Λίγη ώρα μετά, μεταφέρεται στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο όπου και νοσηλεύεται
σε άσχημη κατάσταση ενώ μετά την παραμονή του στο νοσοκομείο μεταφέρεται υπόδικος στις φυλακές
Κορυδαλλού.
Το “αντιτρομοκρατικό επιτελείο” έπειτα από μία θολή καταγραφή των πραγμάτων, εκτιμά και αποδίδει την
ληστεία στη “συμμορία των ληστών με τα μαύρα”, καθώς βρέθηκε και το ποσό των 40.000 ευρώ σε θυρίδα του Γιάννη Δημητράκη. Ο ίδιος κατέθεσε πως τα χρήματα αυτά ήταν από συναυλίες και σκοπό είχαν την ενίσχυση ατόμων από τον αντιεξουσιαστικό χώρο που ήταν φυλακισμένοι. Το μιντιακό αυτό κατασκεύασμα για την εν λόγω “συμμορία…” είναι και ο τρόπος που θα αποδώσουν στον Δημητράκη (αλλά και στους υπόλοιπους) ένα βαρύτατο κατηγορητήριο. Βάσει του μαύρου χρώματος των ρούχων και με «στοιχεία» που με κάποιο μαγικό τρόπο έχουν συνδέσει μπάτσοι και Μ.Μ.Ε μιλούν για την «συμμορία των ληστών με τα μαύρα» που αποτελείται από αναρχικούς και έχει διαπράξει άλλες έξι ληστείες σε τράπεζες…

Στο Γενικό Κρατικό νοσοκομείο μετέβη ο 7ος τακτικός ανακριτής και ρουφιάνος Μανώλης Φουκαράκης,
προκειμένου να απαγγείλει το σαθρό κατηγορητήριο εις βάρος του Δημητράκη. Εκτός από τον Φουκαράκη στο
νοσοκομείο όπου ο Δημητράκης νοσηλεύεται σε άσχημη κατάσταση θα βρεθεί και ο αρχιρουφιάνος εισαγγελέας Διώτης. Θα παραδώσει και θα ζητήσει από τον Δημητράκη να υπογράψει το ένταλμα, πράγμα που ο γιατρός του θα αποτρέψει, επιβεβαιώνοντας ακόμη μία φορά την σοβαρότητα της κατάστασης του και την ανάγκη για ξεκούραση. Η απάντηση του Διώτη, όπως αναφέρεται από γράμμα του Δημητράκη, ήταν : «Σαφώς και σέβομαι την κατάσταση του παιδιού και δεν σκοπεύω να τον ταλαιπωρήσω άλλο, γιατί αν ήθελα θα μπορούσα να του τραβήξω λίγο τα σωληνάκια και να του πάω την πίεση στο 50..»
Τις επόμενες μέρες ακολούθησαν πογκρόμ και συλλήψεις σε σπίτια φίλων του. Η επίθεση που δέχτηκε ο αντιεξουσιαστικός χώρος ήταν ξεκάθαρη, ενώ λίγες μέρες αργότερα εκδίδεται ένταλμα σύλληψης για
ακόμη τρία άτομα τα οποία ανήκουν στον αναρχικό χώρο, για τα οποία οι αρχές μαζί με όλο το συρφετό των Μ.Μ.Ε, δημοσιεύουν τα ονόματα τους καθώς και την φωτογραφία του ενός. Τα τρία αυτά άτομα επέλεξαν
να μη δώσουν το παρόν στις αρχές, στάση την οποία κρατούν ακόμη και σήμερα.
Την αστυνομική βία διαδέχεται η δικαστική ασυδοσία καθώς η “δικαιοσύνη” έχει πλέον κατασκευάσει ένα αυθαίρετο και βαρύ κατηγορητήριο που έχει ως στόχο την εξόντωση του Γ. Δημητράκη και ταυτόχρονα τον παραδειγματισμό για τον υπόλοιπο αναρχικό – αντιεξουσιαστικό χώρο. Έτσι μαζί με την ληστεία της Εθνικής
τράπεζας, κατηγορείται για άλλες έξι αφού κατά τις αρχές είναι μέλος της “συμμορίας των ληστών με τα μαύρα”… Η τελική ποινή που του αποδίδεται από το τριμελές εφετείο κακουργημάτων , είναι : κάθειρξη 25
χρόνια κατά συγχώνευση για 2 απόπειρες ανθρωποκτονιών, εγκληματική οργάνωση, απόπειρα παράνομης βίας, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία, ενώ κρίθηκε αθώος για τις έξι ληστείες, νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και για μία απόπειρα ανθρωποκτονίας. Η συνολική ποινή που του επέβαλε το δικαστήριο ήταν 35 χρόνια και 6 μήνες καθώς του κατέσχεσαν και τα χρήματα που βρέθηκαν στη θυρίδα ενώ τόνισε πως η ληστεία έγινε με ιδιαίτερη σκληρότητα, κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει στην ποινή της ισόβιας κάθειρξης…

Ο Γιάννης Δημητράκης αποδέχτηκε μόνο την ληστεία στην Σόλωνος και αρνήθηκε ότι τραυμάτισε μπάτσους, αφού πυροβόλησε μία φορά στον αέρα για εκφοβισμό. Χαρακτηρίζει την πράξη του κοινωνική ληστεία αλλά και μία επιθετική ενέργεια απέναντι στο ληστρικό σύστημα των τραπεζών, που έχουν μεταβληθεί σε σύγχρονους φεουδάρχες. Επίσης δηλώνει πως την ληστεία την έκανε για να μην καταντήσει δουλεύοντας σε ακόμη έναν εκμεταλλευόμενο από το κοινωνικό σύστημα και πως σε καμία περίπτωση δεν την διέπραξε με
σκληρότητα.
Η ίδρυση μιας τράπεζας και ο τρόπος λειτουργίας της από μόνα τους αποτελούν μία μορφή νόμιμης ληστείας, το σύστημα αυτό εκμεταλλευόμενο τις καθημερινές μας ανάγκες έχει εξελιχθεί σε νόμιμους τοκογλύφους. Εκατοντάδες άνθρωποι έχουνε χάσει το σπίτι τους ή ξεπληρώνουν για χρόνια χρέη ή τόκους ενώ οι τράπεζες συνεχίζουνε να πατάνε επί πτωμάτων… Ο τομέας της σημερινής “εργασίας” στο κοινωνικό σύστημα επίσης, εξισώνεται με την απόλυτη σκλαβιά αφού καλείται κανείς να “εργάζεται” για ψίχουλα πολλές ώρες, αφού για τα αφεντικά αυτό είναι το πρότυπο μιας παραγωγικής μονάδας.

Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκε ο Γιάννης Δημητράκης από το κράτος ήταν σίγουρα εκδικητικός και
παραδειγματικός κλείνοντας τον για 25 χρόνια στις αποθήκες ψυχών και σωμάτων.
Αρχικά ήταν υπόδικος στις φυλακές Κορυδαλλού, έπειτα στην Νεάπολη Λασιθίου Κρήτης και από τις 22
Δεκεμβρίου 2006 μεταφέρθηκε στο Μαλανδρίνο Φωκίδας. Στις 23 Απριλίου 2007 ο ξυλοδαρμός του από
«σωφρονιστικό» υπάλληλο ήταν και ο λόγος για την γενικευμένη εξέγερση στις φυλακές. Η είδηση εξαπλώθηκε αστραπιαία, κρατούμενοι σε άλλες πόλεις όπως Κορυδαλλό, άγιο Στέφανο Πάτρας, Λάρισα, Τρίκαλα, Κέρκυρα, Ναύπλιο, Διαβατά, και Κομοτηνή προχώρησαν σε εκδηλώσεις διαμαρτυρίας (στάση, αποχή συσσιτίου κ.τ.λ) εκφράζοντας την οργή τους και απαιτώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στα κρατικά κολαστήρια.
Στις 25 Απριλίου έγινε επέμβαση των ματ στις φυλακές Μαλανδρίνου καθώς αρκετοί από τους εξεγερμένους
βρίσκονταν ακόμη στην ταράτσα των φυλακών, ενώ στον Κορυδαλλό η τιμωρία που επέβαλε εκδικητικά ο
“σωφρονιστικός μηχανισμός” στον Β. Στεργίου και στον Ν. Κουνταρδά ήταν η απομόνωση. Σε άλλες φυλακές
πολλοί από τους κρατούμενους μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για τις Ά βοήθειες.
Σε συνέντευξη που έδωσε ο Δημητράκης περιγράφει πως στα κρατικά κολαστήρια δεν εξασφαλίζεται η
ανθρώπινη διαβίωση ούτε στο ελάχιστο… μικροί χώροι, προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, έλλειψη
επικοινωνίας λόγω τοποθεσίας ορισμένων φυλακών, επισκεπτήρια μισής ώρας και πολλά άλλα προβλήματα
που μαζί με την γνωστή συμπεριφορά των υπαλλήλων, βασανιστήρια σωματικά και ψυχολογικά γίνονται πλέον
καθημερινότητα.

Στις 9 Οκτωβρίου 2007 ο Γ. Δημητράκης δέχεται μία πειθαρχική μεταγωγή στις φυλακές Αλικαρνασσού
Κρήτης. Εκεί, στις 7 Δεκεμβρίου 2008 (μία μέρα μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου)
θα αρχίσει απεργία πείνας καθώς θα ζητήσει να γίνουν δεκτά τα αιτήματα του για τη μεταφορά του σε άλλες
φυλακές.
Στις 18 Μαρτίου και ενώ ο “σωφρονισμός” του συνεχίζεται στα κολαστήρια της Αλικαρνασσού, δέχεται επίθεση από τον φασίστα της χρυσής αυγής «περίανδρο» (αντώνη ανδρουτσόπουλο) και μεταφέρεται στο νοσοκομείο.
Την ίδια μέρα επίσης γίνεται άλλη μία κρατική δολοφονία καθώς βρίσκεται νεκρή η Κατερίνα Γκουλιώνη, στο
πλοίο όπου μεταφερόταν σε φυλακές της Κρήτης, κάτω από “άγνωστες συνθήκες”.
Τα “σωφρονιστικά ιδρύματα” αλλά και το σύστημά τους όπως και η “δικαιοσύνη” που αποδίδεται από όλους
τους ρουφιάνους δικαστές και εισαγγελείς, εκδικείται και τιμωρεί προσφέροντας απλά ένα αργό θάνατο. Ο
Γιάννης Δημητράκης, σήμερα, βρίσκεται αιχμάλωτος στα κολαστήρια της αστικής δημοκρατίας στη Δομοκό.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι για τον αξιοπρεπή αγώνα που συνεχίζει να δίνει καθημερινά μέσα από τις φυλακές
αλλά και για την επαναστατική του δράση ενάντια στο ληστρικό σύστημα των τραπεζών, στις 16 Ιανουαρίου
2006.

ΏΣΠΟΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΕΚΕΙΝΗ Η ΩΡΑ ΠΟΥ
ΘΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΥΛΑΚΗ
ΧΤΙΖΟΥΜΕ ΓΕΦΥΡΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ.

ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ

2 Ιουλίου: Εργατικό ατύχημα σημειώθηκε στα έργα κατασκευής της Εθνικής Οδού Τρικάλων-Λάρισας, όταν 26χρονος Λαρισαίος κατά την διάρκεια τοποθέτησης στύλων ηλεκτροφωτισμού, υπέστη ηλεκτροπληξία χωρίς ευτυχώς να είναι θανατηφόρα.

3 Ιούλη : Εικοσάχρονος από το Πακιστάν, εργαζόμενος στην αλυσίδα από πιτσαρίες Bellisimo κατά τη διάρκεια διανομής είχε σοβαρό εργατικό ατύχημα με αποτέλεσμα να νοσηλευτεί επί 5 μέρες σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του νοσοκομείου «Άγιος Σάββας», ενώ τώρα εξακολουθεί να νοσηλεύεται στο Κρατικό Νοσοκομείο της Νίκαιας. Έχει διαλυμένη γνάθο και λάμες στα κάτω άκρα. Το ατύχημα έγινε γνωστό το περασμένο Σάββατο από καταγγελίες εργαζομένων στο Συνδικάτο Επισιτισμού – Τουρισμού Πειραιά. Αν δεν γινόταν η καταγγελία το εργατικό ατύχημα δε θα είχε καταγραφεί ποτέ. Διαπιστώθηκε ότι ο 20χρονος δούλευε εκεί επί περίπου ένα χρόνο ανασφάλιστος και πάνω από 10 ώρες καθημερινά, όπως και άλλοι συνάδελφοί του! Να θυμίσουμε ότι πέρυσι στις 24/6, ο 19χρονος Ρεχμάν Μαχμούτ από το Πακιστάν, ανασφάλιστος διανομέας στην πιτσαρία Belissimo στον Κολωνό, χτυπήθηκε από αυτοκίνητο την ώρα της δουλειάς και ύστερα από δέκα μέρες σε κώμα εξέπνευσε στο νοσοκομείο.

Continue reading Εργατικές Δολοφονίες Ιούλιου-Αύγουστου 2009

Η λίστα αυτή διαμορφώθηκε σιγά σιγά, με την  “αλίευση” εργατικών “ατυχημάτων”, μέσα από καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης . Πρωτοδημοσιεύτηκε, σε ελαφρά διαφορετική μορφη, στο Indymedia Αθήνας και μετέπειτα σε πολλούς άλλους διαδικτυακούς χώρους. Από την πλευρά μας θέλουμε να ξεκαθαρίζουμε πως ο λόγος που έγινε αυτή η δουλειά δεν είναι για μια απλή  “λύπηση” για τους θανάτους. Στους εργασιακούς χώρους μαίνεται ένας ακύρηχτος πόλεμος, με θύματα από την πλευρά των εργατών. Με μερικούς πρόχειρους υπολογισμούς , κάθε τρεις μέρες πεθαίνει ένας εργάζομενος. Η λίστα σε καμία περίπτωση δεν είναι συνολική. Γνωρίζουμεπως δημοσιοποιούνται παρά  μόνο  λίγα από τα “ατυχήματα ” που πραγματοποιούνται. Δεν έχουμε όμως αυταπάτες για το τι πραγματικά συμβαίνει:

Κράτος και αφεντικά δολοφονούν.

13 Ιανουαρίου: ο 57χρονος Βλαντιμίρ Ιβάν Κεντιβλίτς σκοτώθηκε όταν έπεσε από σκαλωσιά ύψους δύο μέτρων, σε έργα που γίνονταν στο Άγιο Όρος.

17 Ιανουαρίου: Τραγικό θάνατο βρήκε χτες, στην Κάρπαθο, 25χρονος εργάτης ουκρανικής καταγωγής. Ο νεαρός μετανάστης, που σύμφωνα με πληροφορίες είχε δύο παιδιά, ηλικίας 2 και 6 ετών αντίστοιχα, καταπλακώθηκε από ογκόλιθο που έπεσε πάνω στο χωματουργικό μηχάνημα που χειριζόταν, ενώ δούλευε σε λατομείο του νησιού. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Το «ατύχημα» σημειώθηκε το μεσημέρι, στην περιοχή Κατώδιο, στο Δημοτικό Διαμέρισμα Απερίου. Ο εργαζόμενος ανασύρθηκε νεκρός, στη 1.30 μ.μ., μετά από επιχείρηση απεγκλωβισμού της Πυροσβεστικής.

Continue reading Λίστα των εργατικών “ατυχημάτων” του 2009

Οι περσινές  κινητοποιήσεις των φυλακισμένων και συγκεκριμένα η μαζική απεργία πείνας στην οποία προχώρησαν απέκτησαν ιδιαίτερα κοινωνικό χαρακτήρα. Αυτό οφείλεται στο δίκαιο των αιτημάτων τους, τα οποία αν και στοιχειώδη ήταν και αναγκαία για την κάπως πιο ανθρώπινη διαβίωση τους μέσα στα κρατικά κολαστήρια, αλλά και στην στήριξη που συνάντησαν από πολλούς πολιτικούς χώρους, τα μέσα προπαγάνδισης των οποίων βοήθησαν στον μεταξύ τους συντονισμό και έδωσαν ένα πάτημα για απεύθυνση στο σύνολο ουσιαστικά της κοινωνίας. Σημαντική ήταν και η πίεση που ασκήθηκε σε πολιτικό επίπεδο μέσω των πορειών έξω από τις φυλακές και το ξεκάθαρο συναίσθημα αλληλεγγύης που ήταν το ίδιο ισχυρό τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών.
Continue reading Για τον όχι-και-τόσο τυχαίο θάνατο μιας κρατούμενης και τα σύγχρονα κολαστήρια.

Η ιστορία είναι γνωστή εδώ και χρόνια. Τα βυθισμένα πλοία στο Αιγαίο, τα παλιά, πλην όμως ακόμα ενεργά, στρατιωτικά ναρκοπέδια, οι σφαίρες των συνοριοφυλάκων, τα βασανιστήρια των λιμενόμπατσων. Ένας αδίστακτος πόλεμος εναντίον ανθρώπων που προσπαθούν να περάσουν στο σύγχρονο κόσμο με την επίπλαστη ελπίδα μίας “καλύτερης ζωής”.

17 Ιουνίου 2008 –
Ψήφιση της ντιρεκτίβας του αίσχους.

Βασικές διατάξεις για τα κράτη μέλη της Ε.Ε.
•Δυνατότητα 18μηνης κράτησης μεταναστών που παραβιάζουν τα σύνορα της Ευρώπης
•Δυνατότητα φυλάκισης και απέλασης ακόμα και ατόμων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες (εγκύων, ηλικιωμένων, ανηλίκων και ανθρώπων που έχουν υποστεί βασανιστήρια).
•Παράκαμψη των δικαστικών αρχών κατά τη διαδικασία χορήγησης πολιτικού ασύλου. Δικαιοδοσία έχουν πλέον οι διοικητικές αρχές, δηλαδή οι μπάτσοι.
•Δυνατότητα απέλασης μεταναστών σε τρίτες χώρες (η Ελλάδα πχ, θα μπορεί να απελάσει έναν Ιρακινό σε Λιβύη ή Τουρκία)

16 Οκτωβρίου 2008-
Επικύρωση του συμφώνου
για τους μετανάστες και για το άσυλο

•Με το νέο σώμα πανευρωπαϊκής διαχείρισης της διαφύλαξης συνόρων Frontex, εκσυγχρονίζεται το οπλοστάσιο “προστασίας” των συνόρων. Υψηλά συστήματα ασφαλείας για τον έλεγχο των συνόρων, ραντάρ, συστήματα παρακολούθησης θάλασσας, γης και αέρα, , νέου τύπου βίζες με βιομετρικά στοιχεία και ηλεκτρονικό φακέλωμα από την ηλικία των 6 ετών, εκπαίδευση και επάνδρωση συνοριοφυλάκων στις χώρες προέλευσης και διέλευσης μεταναστών..
•Απαγόρευση μαζικών νομιμοποιήσεων μεταναστών χωρίς χαρτιά.
•Τυχόν νομιμοποιήσεις να γίνονται με κριτήρια που θα εξυπηρετούν την αγορά εργασίας.
•Αποσυμφόρηση των χωρών υποδοχής μέσα από ένα μηχανισμό κατανομής των αναγνωρισμένων προσφύγων σε ορισμένες χώρες,. Δυνατότητα μετακίνησης αξιωματούχων μεταξύ των κρατών μελών, για λόγους διαχείρισης μαζικής ροής μεταναστών.

•Δυνατότητα δημιουργίας και μεταφοράς στρατοπέδων συγκέντρωσης και σε χώρες εκτός της Ε.Ε

Φέτος το καλοκαίρι το ελληνικό κράτος, ακολουθώντας τους σχεδιασμούς της Ε.Ε.., προχωρά σε “κάθαρση της χώρας”. Αποτελώντας γεωγραφικά και πολιτικά το σύνορο της Ευρώπης, η Ελλάδα λειτουργεί ως δίοδος στην Ευρώπη για τα κύματα μετανάστευσης. Συνεπώς είναι και η χώρα στην οποία πρέπει να παρθούν δραστικά μέτρα για την “καταπολέμηση” τους. Εμφανίζονται σχέδια για την αξιοποίηση παλιών νατοϊκών βάσεων με σκοπό τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών. Αυξάνεται η αστυνόμευση και πραγματοποιούνται σχέδια για επιχειρήσεις σκούπα σε δημόσιους χώρους, σε σπίτια και σε χώρους εργασίας για τις μαζικές συλλήψεις μεταναστών χωρίς χαρτιά. Τα πολιτικά κόμματα αναδεικνύουν την ουσία τους είτε θριαμβολογώντας για αυτή τη στρατηγική, είτε παρατηρώντας αποχαυνωμένα τις πολιτικές εξελίξεις και τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων. Η μηντιακή εξουσία σιγοντάρει. Continue reading Στρατόπεδα συγκέντρωσης: Η Αναβίωση του φασισμού;

61 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, όταν ξέσπασε πυρκαγιά σε χρυσωρυχείο στο Βελκόμ, στο ΒΑ τμήμα της Νοτίου Αφρικής, στις 31 Mαΐου, σύμφωνα με την ένωση συνδικάτων εργαζομένων σε ορυχεία. Να σημειωθεί ότι όλοι εργάζονταν παράνομα εκεί, καθώς και ότι δεν έχουν διευκρινιστεί οι συνθήκες κάτω υπό τις οποίες ξέσπασε η πυρκαγιά. Επίσης, σύμφωνα πάντα με τα συνδικάτα, περίπου 200 άτομα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους εργαζόμενα στα ορυχεία της Αφρικής.

Βίντεο που δημοσιεύθηκε την 1η Iούνη από το υπουργείο δικαιοσύνης της Bραζιλίας, καταγράφει τους βασανισμούς και τους εξευτελισμούς που υπέστησαν κρατούμενοι μιας φυλακής της επαρχίας Minas Gerais, κατά τη διάρκεια «έρευνας» για την ύπαρξη κινητών τηλεφώνων πριν ένα χρόνο. Η μόνη «ποινή» που επιβλήθηκε μέχρι τώρα στον διευθυντή της φυλακής και σε 6 από τους βασανιστές, είναι η απομάκρυνση από τις θέσεις τους.[kaltura-widget wid=”vok270r5wy” width=”260″ height=”260″ addpermission=”” editpermission=”” /]

Continue reading Διεθνής αποδελτίωση Μάη-Ιούνη