Αθήνα, Εξάρχεια, συμβολή Χαρ.Τρικούπη-Ζωοδόχου Πηγής-
Ναυαρίνου.
Το Σάββατο 7 Μαρτίου, κάτοικοι των Εξαρχείων και άλλων γειτονιών της ‘πρωτεύουσας’, βούτηξαν κομπρεσέρ, σφυριά, καλέμια και γκασμάδες, και, σπάζοντας τα τσιμέντα, μετέτρεψαν ένα πρώην πάρκινγκ σε πάρκο, με πορτοκαλιές, λεμονιές, ελιές, χώρους παιχνιδιού και ελέυθερης έκφρασης. Το οικόπεδο ανήκε στο ΤΕΕ (Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας), παραχωρήθηκε στο δήμο αθηναίων με σκοπό να γίνει πλατεία, αλλά οι κρατικοδίαιτοι καρεκλοκένταυροι του δήμου το χρησιμοποιούσαν ως ιδιωτικό πάρκινγκ με μίσθωση. Εκεί ακριβώς παρενέβησαν οι κάτοικοι ‘δημιουργώντας ένα πάρκο στη λογική της αυτοδιαχείρισης, με παιδική χαρά, χώρους για υπαίθριες προβολές, μουσικές και θεατρικές παραστάσεις. Επανοικειοποιούμαστε το χώρο,” λένε οι ίδιοι, “ο οποίος λειτουργεί μέσω της ανοιχτής συνέλευσής του. Στόχος η καθιέρωση ενός ελεύθερου πάρκου, ανοιχτού και προσβάσιμου σε όλους, που λειτουργεί αδιαμεσολάβητα και αυτο-οργανωμένα”, αναφέρει η πρώτη τους ανακοίνωση. Μέσα στους λίγους μήνες που ακολούθησαν, το πάρκο έγινε σημείο δημιουργικής αναφοράς. Ενδεικτικά, στήθηκαν και λειτουργούν: ομάδα κήπου, ομάδα ψηφιδωτού, ομάδα σχεδιασμού, εργαστήρι αυτομόρφωσης για την αυτοδιαχείριση της υγείας ενώ έχουν ήδη γίνει πολλές προβολές, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις και ανοιχτές συζητήσεις γύρω από τρέχοντα πολιτικά ζητήματα. Στις 22 Απριλίου, 6 ώρες μετά από επίθεση ατόμων σε ματατζήδες επί της Χαριλάου Τρικούπη, 4 διμοιρίες εισέβαλαν στο πάρκο, προσήγαγαν 4 άτομα στη Γ.Α.Δ.Α. και ξυλοφόρτωσαν με μίσος όσους βρήκαν μπροστά τους, στέλνοντας 2 στο νοσοκομείο με κατάγματα. Φυσικά, περιστατικά όπως διακοπές στην παροχή νερού και ρεύματος, και “περίεργες-αναίτιες” επιθέσεις, ήρθαν να συμπεριληφθούν στην ανεπίσημη παρα-κρατική τρομοκρατία, εναντίον αυτού του εγχειρήματος.
Αθήνα, Πατήσια, συμβολή Κύπρου &Πατησίων
Στις 26 Ιανουαρίου, στις 5 το πρωϊ, μπουλντόζες του δήμου αθηναίων ισοπέδωσαν στην κυριολεξία το πάρκο που υπήρχε στην περιοχή, με σκοπό να φτιαχτεί πάρκινγκ αυτοκινήτων. Κάτοικοι αρχίζουν να μαζεύονται και έρχονται αντιμέτωποι με 8(!) διμοιρίες ΜΑΤ,οι οποίες δύο μέρες αργότερα χρησιμοποιώντας ξύλο και δακρυγόνα απωθούν πλήθος συγκεντρωμένων που περιφρουρούσε τα 30 νέα δεντράκια που είχαν μόλις φυτευθεί. Τα ΜΑΤ συνέδραμαν φουσκωτοί μπράβοι και γνωστοί παρακρατικοί νεοναζί. Τη δευτέρα 2 Φλεβάρη, 500 άτομα μαζεύονται για να διαμαρτυρηθούν έξω από το δημαρχείο. Ξανά επίθεση απ’την αστυνομία, 3 άτομα από τους συγκεντρωμένους καταλήγουν στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα. Στο μεταξύ, οι άνθρωποι που αντιστέκονται στην κατασκευή του γκαράζ, έχουν θέσει ξεκάθαρα τα χαρακτηριστικά της προσπάθειάς τους: αυτο-οργάνωση, αμεσοδημοκρατία, συλλογική δουλειά, συζητήσεις, εκδηλώσεις, δενδροφυτεύσεις, ολοήμερη παρουσία και περιφρούρηση του χώρου. Τόσο η κοπή των δέντρων, όσο και η χρηματοδότηση του πάρκινγκ, έγιναν παράνομα, αγνοώντας σχετική απόφαση της Διεύθυνσης Δασών Αττικής. Το οικόπεδο, που ανήκε στην εκκλησία, είχε δοθεί αντιπαροχή σε τεχνική εταιρεία με σκοπό την κατασκευή συγκροτήματος κατοικιών, γραφείων και καταστημάτων με υπόγειο 5όροφο πάρκινγκ και αποθήκες 19.300 τ.μ..Μπροστά στη μίζα και το φαγοπότι, οι μαφιόζοι της εξουσίας και τα λαμόγια τους δεν κρατάνε ούτε τα προσχήματα της “αστικής νομιμότητας”. Στους 5 μήνες που μεσολάβησαν ως σήμερα, πραγματοποιήθηκαν παραστάσεις, εκθέσεις, εργαστήρια, συναυλίες και προβολές. Οι αρχές (δημοτικές-κρατικές), απάντησαν με διακοπή παροχής νερού, μια περίεργη επίθεση ενός τυπικού πια “αγανακτισμένου φασίστα” που διέλυσε ένα στέγαστρο και το κιόσκι αντιπληροφόρησης, και τέλος την προσαγωγή -σιδηροδέσμιων- 15 ατόμων στη Γ.Α.Δ.Α. το βράδυ της Πέμπτης 18 Ιουνίου, από ‘Δελτάδες”, με αφορμή ένα σύνθημα με μαρκαδόρο πάνω σε μια πόρτα. Η πόρτα κρατείται ακόμα (σοβαρά).
Άνω Πόλη, Τσινάρι, συμβολή Δ.Πολιορκητού &Στρυμόνος Το Σάββατο 4 Απρίλη, κόσμος από την “ανοιχτή συνέλευση αγώνα άνω πόλης” παρενέβη σε μια μικρή ακάλυπτη έκταση 30τ.μ., τον καθάρισε από μπάζα και φύτεψε βοτάνια και δέντρα με σκοπό να του ξαναδώσει ζωή. Στο χώρο αυτό υπήρχε παλαιότερα κτίριο του δημοσίου που καταστράφηκε από φωτιά και κατεδαφίστηκε, ώστε να γίνει (τι άλλο;) πάρκινγκ.
Σε άπασες τις 3 περιπτώσεις, υπάρχουν αρκετές ομοιότητες. Δημιουργείται εξαρχής ένα ξεκάθαρο αντιθετικό σχήμα: Πάρκα VS Πάρκινγκ. Οι δύο αυτές λέξεις-χώροι-πραγματικότητες, έχουν κατά ειρωνικό τρόπο κοινά τα 4 πρώτα γράμματα. Εκεί όμως, τελειώνουν και οι μεταξύ τους ομοιότητες… Ένα πάρκινγκ, “φιλοξενεί” για ορισμένο χρονικό διάστημα μερικά αυτοκίνητα, έναντι (καθόλου μικρής) αμοιβής. Η κατασκευή του, συνεπάγεται τόνους τσιμέντου, φουγάρα που βγάζουν καυσαέρια, επιπλέον θόρυβο, (ακόμη) ένα αποστειρωμένο και πλήρως ελεγχόμενο αισθητικό τέρας. Σημαίνει επίσης ότι κάποιος εργολάβος “θα πιάσει την καλή” και κάποιοι “τοπικοί άρχοντες” θα τσιμπολογήσουν τις σχετικές μίζες. Κι όλα αυτά, για να ευνοηθεί ακόμη περισσότερο το αυτοκίνητο. Ένα μέσο μετακίνησης που ευθύνεται σε τραγικό βαθμό για τον καρκινιάρικο αέρα που αναπνέουμε ΟΛΟΙ σε αυτήν την πόλη (είτε έχουμε αμάξι, είτε όχι) και γενικότερα υποβαθμίζει ασφυκτικά την ποιότητα ζωής. Που η απόκτησή του έχει αναγορευτεί σε τελετουργία ένταξης του ιδιοκτήτη στην κατηγορία του “μέσου έλληνα”. Έτσι, αντί να υπάρχει ένα αμάξι να εξ-υπηρετεί 3-4 άτομα, υπάρχουν νοικοκυριά που πασχίζουν να συντηρήσουν 3-4 αμάξια (κι όλα τα υπόλοιπα υποθήκη στην τράπεζα-αλλά αυτή είναι άλλη ιστορία). Στη γειτονιά του πάρκου Κύπρου και Πατησίων, λειτουργούν ήδη 5-6 πάρκινγκ, το ένα από αυτά ακριβώς απέναντι από το πάρκο, μονίμως μισοάδειο…στην Κυψέλη, τη 2η πιο πυκνοκατοικημένη περιοχή του κόσμου, μετά το Χονγκ-Κονγκ. Συνθέτοντας αυτές τις σκέψεις, δε μπορούμε παρά να παρατηρήσουμε ότι η υπερκατανάλωση, η ρύπανση, οι μίζες και η αισθητική του γκρίζου πάνε μαζί. Με τους μπάτσους (κάθε είδους), φυσικά, να προσπαθούν να εγγυηθούν γι’ αυτήν την εξίσωση (στα παραδείγματά μας, ευτυχώς αποτυχημένα). Οι “συμπτώσεις”, προφανώς και δεν είναι τυχαίες. Ας δούμε τώρα και την άλλη όψη του νομίσματος:ένα πάρκο ανοιχτό και ζωντανό, μπορεί να φιλοξενήσει ανά πάσα ώρα και στιγμή ανθρώπους και ζώα χωρίς κανένα αντίτιμο, αποτελεί ανάσα οξυγόνου μέσα σε μια τσιμεντούπολη και είναι όμορφο στο μάτι. Αυτά γενικότερα, γιατί ειδικότερα, το διακύβευμα όσον αφορά τις 3 περιπτώσεις (τις 2 πρώτες σε κάπως μεγαλύτερο ή καλύτερα λιγότερο συμβολικό βαθμό)θα πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερο.Θα πρέπει να είναι μια ολόκληρη μάχη, ένας “πόλεμος” για την επανοικειοποίηση των δημόσιων χώρων και των ίδιων των γειτονιών μας, εντέλει. Η προσπάθεια να συν-ευρεθούμε και να επικοινωνήσουμε με άλλους ανθρώπους, να εκφραστούμε δημιουργικά μέσα στο χώρο και το χρόνο (τοίχους, παρτέρια, στήσιμο δραστηριοτήτων). Να σπάσουμε τις περιφράξεις του χρήματος (πόσοι “δημόσιοι χώροι” έχουν απομείνει ελεύθεροι από τη διαμεσολάβησή του; οέο;), των καμερών παρακολούθησης, των σεκιουριτάδων, του πανοπτικού ελέγχου. Να βάλουμε τα δικά μας χαρακτηριστικά στον τρόπο λειτουργίας του ώστε να βρίσκουμε σ’ αυτόν τον χώρο κομμάτια του εαυτού μας. Να φτιάξουμε σχέσεις άμεσες συμμετέχοντας σε κάτι κοινό, που να μπορούν να οδηγήσουν και σε παραπέρα σχέδια, για άλλα κοινά εγχειρήματα, με ακόμη πιο επιθετικά χαρακτηριστικά. Κι όλα αυτά χωρίς τη μεσολάβηση κανενός “ειδικού”, επαγγελματία διαπραγματευτή, “καλοθελητή” εκπροσώπου ή καθοδηγητή. Αυτά είναι και ορισμένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που -εφόσον υπάρχουν- δίνουν σε τέτοιες προσπάθειες χαρακτήρα ριζοσπαστικό και τις μετατρέπουν σε εστίες αντίστασης όπου μπορεί να καλλιεργηθεί η απαραίτητη αντι-κουλτούρα για να πραγματοποιηθεί σιγά σιγά μια συνολικότερη εφόρμηση ενάντια σε ό,τι μας κλέβει τη ζωή (και σίγουρα όχι κάτι αφηρημένες “οικολογικές” φανφάρες, στολισμένες με μπόλικους σπόνσορες που καλύπτουν το τρομακτικό τους νοηματικό κενό). Πριν μας καταπιούν τα εμπορικά μεγαθήρια. Πριν γίνουν οι πόλεις μας, μοντέρνες φυλακές.
Περισσότερες πληροφορίες για τα εγχειρήματα, εδώ:parkingparko.blogspot.com/ για το Πάρκο Χ.Τρικούπη-Ζωοδόχου Πηγής-Ναυαρίνου kiproukaipatision.blogspot.com/ για το Πάρκο Κύπρου και Πατησίων www.protovoulianopolis.blogspot.com για το παρτέρι στην Άνω Πόλη.