Τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και οι τίτλοι των δελτίων ειδήσεων εδώ και λίγους μήνες ουρλιάζουν με μανία πως “έχει αυξηθεί η εγκληματικότητα” , επιπλήττοντας την αστυνομία και την κυβέρνηση γενικότερα, για “ανυπαρξία” και “ελλιπή παρουσία”. Ζητάνε περισσότερους μπάτσους και σεκιουριτάδες, περισσότερες κάμερες, περισσότερο έλεγχο και “ασφάλεια” αφενός, αφετέρου επιχειρούν να βάλουν στο υποσυνείδητο του καθενός την ιδέα ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή, έτσι απλά και απ’ το πουθενά, να μπουκάρει ένας “περίεργος” στο σπίτι του και να τον δολοφονήσει. Σκοπός είναι ο πολίτης να φτάσει να ζητάει από μόνος του περισσότερη “ασφάλεια” (κάτι που ευτυχώς δε φαίνεται να συμβαίνει, αν εξαιρέσουμε κάποια εκ προοιμίου υπερσυντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, τους εχθρούς της ελευθερίας και τους επιγόνους των ταγματασφαλιτών). Κάποια ληστεία σε τράπεζα, μια συγκρουσιακή διαδήλωση, η κλοπή ενός λαχειοπώλη και το ξεκαθάρισμα λογαριασμών μεταξύ μαφιόζων της νύχτας θα αραδιαστούν στην ίδια σελίδα, στο ίδιο ρεπορτάζ, στο ίδιο τσουβάλι γενικότερα, ώστε να ακολουθήσει η περίφημη “καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται”: βία=ληστές=κουκουλοφόροι=διαδηλωτές=τρομοκράτες=μαφιόζοι. Η απόλυτη εξίσωση του “τρόμου”. Για τους αρχιρουφιάναρους των αστικών ΜΜΕ, οι μαζικές απολύσεις, τα βασανιστήρια των φυλακών (με πιο πρόσφατη την τραγική περίπτωση της Κ. Γκουλιώνη), τα εργατικά “ατυχήματα”, οι ολοένα αυξανόμενες επιθέσεις φασιστών σε μετανάστες και οι “σκούπες” που σκάνε πάνω τους, το άγριο ξύλο των ΜΑΤ, τα βυθισμένα καϊκια γεμάτα πρόσφυγες, το σύγχρονο σκλαβοπάζαρο κάθε στριπτιζάδικου και το εμπόριο ανθρώπων, οι νταβατζήδες, οι πρεζέμποροι, ο εκβιασμός του ενοικίου, η κλοπή του “ελεύθερου” μας χρόνου, τα γεμάτα ψυχιατρεία, τα 144.000.000 αντικαταθλιπτικά χάπια που καταναλώθηκαν πέρσι, οι κάμερες, η εμπορευματοποίηση και αλλοτρίωση κάθε ανθρώπινης σχέσης και η απαξίωση οποιασδήποτε υποψίας φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των καταπιεσμένων, ΔΕΝ είναι βία. ΔΕΝ είναι καθημερινός και ολοκληρωτικός πόλεμος με στόχο τις ζωές μας. Είναι, απλά, άλλη μια ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ. Καμιά φορά, ούτε καν.. ΨΕΜΑΤΑ,ΘΕΑΜΑ,ΒΥΖΙΑ με ΣΙΛΙΚΟΝΗ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ΔΑΝΕΙΑ,ΑΧΡΗΣΤΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ή αλλιώς, λούσου με παπαρίζου απ’ το πρωί ως το βράδυ και θα δεις… Ή αλλιώς, τα τανκς στο πολυτεχνείο αντικαταστάθηκαν από εκατομμύρια τηλεοπτικούς δέκτες. Δεν είναι δυνατόν να έχει πια κανείς μας την οποιαδήποτε εμπιστοσύνη στους καναλάρχες και τους μεγαλοεκδότες. Στον κάθε κόκκαλη, βαρδινογιάννη, αλαφούζο κυριακού και λοιπούς. Είναι αυτοί που χρηματοδοτούν τα πολιτικά κόμματα, που κατέχουν σε συντριπτικό βαθμό τον πλούτο που παράγεται καθημερινά σ’ αυτή τη χώρα. Οι μεγαλοδημοσιογράφοι, οι τηλεστάρ και οι περισσότεροι ρεπόρτερ είναι απλά τα τσιράκια τους, οι “εργάτες της είδησης”, που γλύφουν κάθε πρωϊ πολιτικούς, εισαγγελείς, υψηλόβαθμους αστυνομικούς και οικονομικούς μεγαλοπαράγοντες για να τους “σφυρίξουν” κανένα “αποκλειστικό”. Όταν όμως κάποιοι απεργοί διαδηλώσουν βίαια την οργή τους ενάντια στο καθημερινό τους ξεζούμισμα, είναι ‘κακοί’. Όταν οι φτωχοδιάβολοι των φυλακών και οι εξαθλιωμένοι μετανάστες εξεγερθούν, με πρόταγμα την αξιοπρέπειά τους, είναι “επικίνδυνοι” και “λαθραίοι”. Όταν οι πουτάνες επιτεθούν στο νταβατζή τους είναι “φόνισσες” , όταν οι “τρελοί” το σκάσουν απ’ αυτές τις αποθήκες ψυχών που αποκαλούνται “ψυχιατρεία” είναι “δημόσιος κίνδυνος”, όταν κάποιοι αντιεξουσιαστές κάψουν μια κάμερα παρακολούθησης ή επιτεθούν σε μια τράπεζα είναι “κουκουλοφόροι” και “τρομοκράτες”, όταν κάποιοι άλλοι μπουν και κατοικήσουν σε άδεια σπίτια είναι “έμποροι όπλων και ναρκωτικών- εν δυνάμει τρομοκράτες”. ΑΥΤΗ είναι η “αλήθεια” των καθεστωτικών ΜΜΕ. Γιατί αυτήν την “αλήθεια” επιτάσσει το συμφέρον των αφεντάδων μας. Η γλώσσα της κυριαρχίας, που ξερνάει δηλητήριο. Τίποτα περισσότερο, και τίποτα λιγότερο… Η πληροφόρηση, φυσικά, παραμένει παρ’ όλα αυτά θεμέλιος λίθος για οποιονδήποτε θέλει να υπάρχει ενεργητικά σε αυτήν την κοινωνία. Γι’ αυτό και είναι εγκληματική αμέλεια να επιτρέπουμε στους επαγγελματίες ψεύτες να παίζουν χωρίς αντίπαλο. Σαν απάντηση, ορίζουμε δύο άξονες, ισότιμους μεταξύ τους, που θα πρέπει να αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον. Πρώτον, την επίθεση, τόσο υλική όσο και ηθική/αξιακή, ενάντια στα υπάρχοντα αστικά ΜΜΕ. Δεύτερον, τη δημιουργία δικών μας δομών και υποδομών αντι-πληροφόρησης και τη συνεχή βελτίωση και στήριξη των ήδη υπάρχοντων (ενδεικτικά: athens.indymedia.org radio-revolt.org 1431AM, 98FM -Αθήνα- ενώ υπάρχουν διάφορα εφημεριδάκια και έντυπα που βρίσκονται σε πάγκους ανοιχτών κοινωνικών χώρων και καταλήψεων ή κυκλοφορούν χέρι με χέρι στην πόλη). Να φτιάξουμε, δηλαδή, τις δικές μας εφημερίδες, τους δικούς μας πειρατικούς/ διαδικτυακούς ραδιοσταθμούς και γενικότερα να βρούμε τρόπους να αναδείξουμε προς τα έξω τα ζητήματα που ΕΜΕΙΣ θεωρούμε σημαντικά και ουσιώδη, από τη τη δική μας σκοπιά. Από εμάς, για εμάς και για όποιον ενδιαφέρεται. Δρώντας αυτο-οργανωμένα, και με μόνο κίνητρο την επιθυμία για άμεση επικοινωνία και ελευθερία, πετυχαίνουμε να γλυτώσουμε τη μεγάλη παγίδα της διαμεσολάβησης, που διαστρεβλώνει τα πάντα. Τα γεγονότα της πτώσης ενός αεροσκάφους, του σπασίματος μιας τράπεζας και της δημιουργία ενός πάρκου στη θέση ενός πάρκινγκ, από το αν θα επιλεχθούν ως “ειδήσεις” άξιες αναφοράς μέχρι τον τρόπο που θα παρουσιαστούν και θα αναλυθούν -ή όχι- προς τα έξω, όλα διαμεσολαβούνται από το κεφάλαιο και τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα των ιδιοκτητών ΜΜΕ, από τις -εκπληκτικά διαπλεκόμενες- σχέσεις εξουσίας και ιεραρχίας μέσα στα ίδια τα ΜΜΕ ως οργανισμοί (π.χ. σχέση εκδότη-αρχισυντάκτη-ρεπόρτερ) και φυσικά, από το αντίτιμο το οποίο κάποιος καταβάλλει για να καταναλώσει αυτήν την “ενημέρωση”, το οποίο αντανακλά όλες τις παραπάνω διαμεσολαβήσεις. Επιπλέον, το πρόσφατο παράδειγμα των ευρωεκλογών, είναι χαρακτηριστικό, σχετικά με το πώς τα αστικά ΜΜΕ επιλέγουν και επιβάλλουν μια συγκεκριμένη “δημόσια σφαίρα” επικαιρότητας που είναι πολύ μακριά και απόλυτα εχθρική με τη δική μας. Δισεκατομμύρια ευρώ, χιλιάδες ωρών τηλεοπτικού χρόνου και διαφημίσεων, τόνοι μελάνης, όλα αναλωθέντα σε ένα θέμα που όχι απλά δε μας αφορά, αλλά το θεωρούμε παραπλανητικό και άξιο για σαμποτάζ. Εξάλλου, το 95% των πληροφοριών που διοχετεύουν τα καθεστωτικά μέσα (οποιασδήποτε μορφής, ακόμη και ηλεκτρονικής) είναι άχρηστες πληροφορίες, έτοιμο σκουπιδοφαγητό για τον εγκέφαλο. Τα McDοnalds του μυαλού.
Τα “Κακά Μαντάτα” επιλέγουν να ανα-δείξουν γεγονότα που “θάβονται” από την πλειονότητα των αστικών ΜΜΕ. Δεν είμαστε δημοσιογράφοι ούτε και θέλουμε να γίνουμε. Σε κάθε τεύχος, θα συναντάτε ορισμένα από τα θέματα που μας κέντρισαν το ενδιαφέρον τη δεδομένη χρονική περίοδο, με σχετική προτεραιότητα στον τοπικό χαρακτήρα, σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στον υπόλοιπο κόσμο, λίστα με εργατικά “ατυχήματα” καθώς και άμεσες δράσεις εναντίον κρατικών, καπιταλιστικών και λοιπών στόχων. Επιθυμία και επιλογή μας, είναι να γράφουμε από βιωματική σκοπιά, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό. Ακόμη μεγαλύτερη επιθυμία είναι να ακούσουμε/διαβάσουμε οποιονδήποτε θέλει να μας πει κάτι. Θα μας βρείτε στην κατάληψη ΔέΛΤΑ (εγνατίας 13), και στο ….
ΥΓ: Χρήσιμο πράγμα η επιβεβαίωση, αλλά αυτή τη φορά η πραγματικότητα ξεπέρασε και τον εαυτό της. Την Κυριακή 21 Ιουνίου, λίγες μόνο μέρες μετά τη σύνταξη του κειμένου, το Βήμα, το Έθνος και η Ελευθεροτυπία κυκλοφόρησαν με ημισέλιδα ρεπορτάζ σχετικά με τη σαββατιάτικη επίσκεψη του Ερντογάν στην Αθήνα και τη συνάντησή του με τον Καραμανλή, στα πλαίσια των εγκαινίων του νέου μουσείου της ακρόπολης. Τα χαμόγελα -έγραψαν- ήταν παγωμένα, η ατζέντα περιελάμβανε τη λαθρομετανάστευση και άλλα, ενώ τον Ερντογάν συνόδευαν υπουργοί και διπλωμάτες. Το μόνο πρόβλημα με όλα αυτά, είναι ότι τελικά ο Ερντογάν δεν ήρθε καν στην Αθήνα… Sorry, υπάρχει κι άλλο ένα πρόβλημα. Είναι μερικοί που αγοράζουν ακόμα αυτές τις εφημερίδες.