Για άλλη μια φορά το ελληνικό κράτος έρχεται να μας σώσει από τη μόνιμη απειλή των “ψυχοπαθών τρομοκρατών” και του ανεξέλεγκτου εγκλήματος, επιβάλλοντας την τάξη και καθησυχάζοντάς μας. Με
ποιόν τρόπο; Με περισσότερο έλεγχο φυσικά…
Ακολουθώντας τους δρόμους που έχουν χαράξει άλλα “προηγμένα” ευρωπαικά κράτη, έρχεται και στην Ελλάδα το σχέδιο για την κατάργηση της ανωνυμίας των καρτοκινητών τηλεφώνων. Από εδώ και στο εξής,
σύμφωνα με τους κρατικούς σχεδιασμούς, οι κάρτες sim θα αντιστοιχούνται με τα στοιχεία των χρηστών. Οι
νέες καρτες που θα αγοράζονται, θα ενεργοποιούνται σε εξουσιοδοτημένα καταστήματα μετά από μια
διαδικασία ταυτοποίησης, ενώ για τις ήδη ενεργές sim υπάρχει διορία μέχρι τις 30 ιουνίου του 2010 ώστε
να ταυτοποιηθούν, ειδάλλως θα καταργηθούν. Βέβαια μέχρι τώρα έχουν προκύψει διάφορα νομοθετικά
κολλήματα, όσον αφορά την εφαρμογή αυτών των μέτρων.
Ο υπουργός μεταφορών και επικοινωνιών Ε. Στυλιανίδης, διατείνεται πως η πρωτοβουλία του για αυτά τα μέτρα έρχεται για να διαφυλάξει το άτομο προστατεύοντας τα προσωπικά του δεδομένα. Προστασία προσωπικών δεδομένων μέσω ηλεκτρονικού φακελώματος… Περισσότερο για κακόγουστο χιούμορ κάνει παρά για πραγματικότητα. Συμπληρώνει αργότερα πως σκοπός είναι να λειτουργήσουν τα μέτρα σαν πρόσθετο όπλο για τις διωκτικές αρχές στον αγώνα της καταπολέμησης του εγκλήματος.
Όσον αφορά την προετοιμασία του εδάφους για αυτές τις πολιτικές επιλογές αναφέρουμε ενδεικτικά
τρία σημεία της επικοινωνιακής στρατηγικής που ακολουθείται. Η εμμονή στο γεγονός ότι πολλά από
τα εγκλήματα που συμβαίνουν οργανώνονται μέσω κινητών τηλεφώνων όπως εμπορεία ναρκωτικών,
ανθρώπων, όπλων και φυσικά η δράση των αντιεξουσιαστών (τυχαία μπαίνουν άραγε όλα
στο ίδιο τσουβάλι;). Μετά από την εκτέλεση του μπάτσου της αντιτρομοκρατικής από την οργάνωση
“σέχτα επαναστατών”, συζητήθηκε πολύ στα μμε η ύπαρξη ενός μυνήματος από καρτοκινητό: “άλλαξε.
Ελάτε”, πράγμα το οποίο η οργάνωση διαψεύδει στην προκύρηξή της που αφορά την ανάληψη
ευθύνης για τη συγκεκριμένη κίνηση. Επιπλέον η εξάρθρωση του “συνδικάτου του εγκλήματος”
που βασίστηκε σε τηλεφωνικές υποκλοπές αφήνει πολλά ερωτηματικά σε σχέση με το γιατί επιλέχθηκε
αυτή η κίνηση τέτοιο καιρό ενώ εξέθετε ξεκάθαρα ανθρώπους της αστυνομίας και μέλη κομμάτων.
Πολύ μεγάλο φαινομενικά το πολιτικό κόστος για τους εξουσιαστικούς κύκλους. Μήπως αποτελούσε
ένα μέρος της προπαγάνδας για την προώθηση της εικόνας ενός ακέραιου και αποφασιστικού κράτους;
Στο κομμάτι της εφαρμογής τέτοιων πρακτικών, τα πρώτα βήματα είχαν γίνει από την ΕΥΠ το 2004 με τις
“νόμιμες συνακροάσεις” πριν και κατά τη διάρκεια των ολυμπιακών αγώνων για την ασφαλή διεξαγωγή τους
και το 2006, από τα γνωστά σκάνδαλα υποκλοπών μέσω του δικτύου της Vodafone στη διαλεύκανση,
ή μάλλον καλύτερα, στη συγκάλυψη των οποίων είχε βασικό ρόλο ο τότε προϊστάμενος εισαγγελίας
πρωτοδικών Αθηνών και νυν διοικητής της ΕΥΠ, Δ. Παπαγγελόπουλος. Οπότε, πέραν της νομοθετικής
νομιμοποίησης, υπάρχει και η πρακτική εμπειρία. Μένει να δούμε αν θα νομιμοποιηθεί και κοινωνικά,
από εμάς όλους δηλαδή.
Πέρα από όλες τις εκτιμήσεις για τις “πολιτικές” σκοπιμότητες αυτών των μεγαλομαφιόζων, εμείς αντιλαμβανόμαστε αυτή την κίνηση σαν μέρος της στρατηγικής για την γενικευμένη κοινωνική καταστολή που βασίζεται πάνω στη γέννηση φόβου. Η αίσθηση της συνεχούς παρακολούθησης αποτελεί έναν ισχυρό παράγοντα άγχους και δίνει την εικόνα ενός κράτους πανίσχυρου και ευέλικτου, που παράλληλα έρχεται να διασφαλίσει μία ζωή ήρεμη και γαλήνια για όσους και όσες την επιθυμούν.
Άλλο ένα σημάδι της νέας εποχής ολοκληρωτισμού στην οποία εισερχόμαστε. Άλλη μία αναβάθμιση του
εξουσιαστικού οπλοστασίου για την καταστολή των κοινωνικών αντιστάσεων. Άλλη μία πρόκληση για όλες
και όλους εμάς για να είμαστε ακόμα πιο ευέλικτοι, να κινούμαστε ακόμη πιο απαρατήρητοι όποτε χρειάζεται και για να βρούμε νέες μεθόδους και εργαλεία για την οργάνωσή μας στην πόλη, για την αντίστασή μας σε όποιους προσπαθούν να ελέγχουν τις ζωές μας…
Ψηλώνουνε οι φράχτες;
Βελτιώνονται και οι άλτες!