Δεν οργιζόμαστε μόνο για τους δεκάδες νεκρούς και τους χιλιάδες τραυματίες στα εργοτάξια του μετρό από τότε που άρχισε αυτή η ιστορία στην Αθήνα. Δεν οργιζόμαστε μόνο με τα λαμόγια-εργολάβους και τις κατασκευαστικές εταιρίες ΜΟΧΛΟΣ A.E. και ΑΕΓΕΚ, τις ιταλικές IMPREGILO, ANSALDO TSF, SELI, ANSALDOBREDA, την ισπανική DRAGADOS S.A. καθώς και την κρατική ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ – που επιβάλουν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας ενώ έχουνε κάνει απίστευτες μπάζες από την κατασκευή του μετρό. Δεν οργιζόμαστε μόνο που ο πρύτανης Μάνθος και τα τσιράκια του, παρακάμπτοντας τους πάντες, έβαλαν χέρι στο άσυλο αφήνοντας τα έργα να περάσουν μέσα από το ΑΠΘ με αντάλλαγμα μίζες, πολιτικό κέρδος και δυο υπόγεια πάρκινγκ. Δεν οργιζόμαστε μόνο με αυτούς που κλείνουν τα μάτια σε όλα αυτά, “για να έχει επιτέλους μετρό και η Θεσσαλονίκη”. Οργιζόμαστε και γιατί ξέρουμε πως όταν τελειώσει αυτή η ιστορία, θα έχουμε ακόμα έναν αποστειρωμένο χώρο επιβλεπόμενο από κάμερες,μπάτσους, σεκιουριτάδες και ελεγκτές με μόνο στόχο την καλύτερη μεταφορά του χρήματος και των νεκροζώντανων κορμιών μας καθώς πάμε είτε στην δουλειά είτε στα μαγαζιά. Ως πότε θα ανεχόμαστε τον καπιταλισμό και τις μαλακίες του;