Μετά τον εμπρησμό της Marfin Bank στις 5/5/10 και τον θάνατο απο ασφυξία τριών υπαλλήλων, της Παρακευής Ζούλια, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη είχαμε νοιώσει την ανάγκη να τοποθετηθούμε πάνω στο συμβάν και τις πολιτικές του προεκτάσεις, όπως συνέβη και για πολλές άλλες ομάδες, συνελεύσεις και οργανώσεις του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου. Γράψαμε λοιπόν ένα κείμενο και το δημοσιοποιήσαμε στο διαδίκτυο και στο έντυπο μας για να το μοιράζουμε στο δρόμο μια αφίσα για την υποκριτική στάση των δημοσιογράφων -και όχι μόνο- και άλλη μία για την εκκένωση του κατειλημενου "χώρου πολύμορφης δράσης αναρχικών" στην οδό Ζαϊμη στα εξάρχεια που συνοδεύτηκε απο ένα μηντιακό όργιο σύνδεσης του συμβάντος με τον συγκεκριμένο χώρο. Όλα αυτά τα κάναμε για να προσθέσουμε μία ψηφίδα στο μωσαϊκό της συλλογικής μνήμης αρνούμενοι να αφήσουμε χώρο στην καθεστωτική προπαγάνδα να επιβληθεί μέσω του θεάματος και, αυτούσια, να γίνει η ιστορία. Οι θέσεις μας ήταν σαφείς τότε, οπότε πιστεύουμε πως δεν έχει σημασία να επιχειρηματολογήσουμε ξανά.
Στη 1/5/11 η εκπομπή του ρουφιανοκάναλου mega "πρωταγωνιστές" έχει "αφιέρωμα στους νεκρούς της Marfin". Σκηνοθετείται ένας συναισθηματικός – αστυνομικός – πολιτικός αχταρμάς για να προβληθεί μέσα απο τις οθόνες των τηλεοράσεων. Σε κομμάτι αυτού του επεισοδίου, ο επιμελειθής Θεοδωράκης ανοίγει μια ενότητα για τις θέσεις του αναρχικού χώρου και σε ένα μέρος αυτής χτίζει το προφίλ του ομιλητή χρησιμοποιώντας ένα οπτικό χαλί, αποτελούμενο απο ορισμένες προτάσεις, απομονωμένες απο 9 διαφορετικά κείμενα, μία εκ των οποίων φέρει την υπογραφή μας. Όταν ένας απο εμάς παρακολούθησε το εν λόγω ντοκυμανταίρ και πληροφόρησε τους υπόλοιπους προκάλεσε την οργή μας.
Μπορεί το κείμενό μας να είναι δημόσιο αλλά σε καμία περίπτωση δε δεχόμαστε να πετσοκόβονται οι θέσεις μας και να αναπαράγονται λειψές και με θεαματικούς όρους σε ένα μέσο που ισοπεδώνει την κριτική σκέψη, παράγει εύπεπτες αλήθειες και κυριολεκτικά ανήκει στην κυρίαρχη τάξη, αυτή που πολεμάμε με κάθε τρόπο. Θέλαμε να προσφέρουμε τροφή για σκέψη σε όσους και όσες ήταν και είναι διατεθιμένοι να συζητήσουν, να προβληματιστούν, να συνεχίσουν να αγωνίζονται και όχι τηλεθέαση, κύρος και ένα άρωμα αντικειμενικότητας στη δουλειά αυτού του τσαρλατάνου.
Η πρόσφατη θεαματική δίωξη 4 συντρόφων στην Αθήνα με ανυπόστατες κατηγορίες που αφορούν την υποτιθέμενη συμμετοχή τους στον εμπρησμό της Marfin, ήταν μιά κατασταλτική επίθεση που αποσκοπούσε στο να δημιουργήσει ένα κλίμα κοινωνικής αμηχανίας και ηθικής σύγχισης εν'όψει της πανελλαδικής απεργίας της 11ης Μάη. Ένα χρόνο μετά, αυτές οι διώξεις παράγουν τους "κακούς" της όλης ιστορίας με στοχό να δικαιωθεί η αστυνομία και η τάξη που επιβάλλει. Η εκπομπή πρωταγωνιστές έπραξε με αυτό το "αφιέρωμα" μία ανάλογη επίθεση, διαφορετικής κλίμακας και στόχευσης, στα αγωνιζόμενα κομμάτια. Οι συνέπειες για εμάς περιορίζονται μόνο στο πολιτικό κομμάτι, δεν επεκτείνονται και στο νομικό, όπως συνέβη για τους συντρόφους. Ο Θεοδωράκης μεταστρέφει τον πολιτικό μας λόγο παράγοντας προπαγάνδα και αλλοιώνοντας την κινηματική και ιστορική μας υπόσταση, τη δικιά μας όπως και ολόκληρου του α/α χώρου. Αυτό δεν οφείλεται στο οτι δεν έκανε καλή δουλειά ή στο οτι είναι κακός δημοσιογράφος αλλά στο ότι είναι δημοσιογράφος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Έχει να κάνει με τον, αποστασιοποιημένο απο τα γεγονότα αγώνα, κοινωνικό του ρόλο και με το μέσο που χρησιμοποιεί, πράγματα τα οποία, ακόμα και πρίν από αυτό το "αφιέρωμα", τον καθιστούν συμμέτοχο του εχθρικού σε εμάς στρατοπέδου, αυτού των αφεντικών και των υποτακτικών τους.
Όσες και όσοι έχουν υπάρξει ή είναι τώρα μέλη της ομάδας αντιπληροφόρησης "κακά μαντάτα".
3/5/2011