Οι απολύσεις από τα αφεντικά ως εκδικητικό μέτρο δεν είναι κάτι το 
καινουργίο. Αυτό που (προσπαθούν να εξαφανίσουν και) δεν βλέπουμε τόσο συχνά είναι οι εργαζόμενοι να ορθώνουν δυναμικά το ανάστημα τους όταν αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις. Το κείμενο που ακολουθεί μοιράστηκε σε μια παρέμβαση που έγινε στο κατάστημα του Κωτσόβολου στο Λιμάνι της Θεσσαλονίκης:
“Στις 21 Μάη μου ανακοινώθηκε η απόλυση μου απ’ το κατάστημα Κωτσόβολος (υποκατάστημα του εμπορικού κέντρου “ΛΙΜΑΝΙ” στη Βίλκα της Θεσσαλονίκης) στο οποίο δούλευα ως αποθηκάριος απ’ το άνοιγμά του, τον Ιούνη του 2006 ενώ στην εταιρία είχα προσληφθεί το Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς. Η δικαιολογία που συνόδευσε την απόλυσή μου είχε να κάνει σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της εργοδοσίας με την πλημμελή εκτέλεση των καθηκόντων μου. Επιπροσθέτως, ο διευθυντής μου ανακοίνωσε πως κανείς απ’ τους προηγούμενους μάνατζερ του καταστήματος ( είχα “συνεργαστεί” με τρεις τέτοιους συνολικά στα τρία χρόνια ύπαρξης του συγκεκριμένου μαγαζιού ) “δεν ήταν ευχαριστημένος” με τη δουλειά μου όπως επίσης ευχαριστημένοι δεν ήταν και οι συνάδερφοί μου. Τέλος, παραδέχτηκε πως η απόφαση δεν ήταν μόνο δική του ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει το δυσάρεστο της θέσης του κτλ, κτλ. Είχε προηγηθεί δυο τρεις μήνες πριν, η διαβεβαίωση του περιφερειάρχη της εταιρίας, ότι “δε θα γίνουν απολύσεις” με την ταυτόχρονη επισήμανση ότι “θα μείνουν τα καλά παιδιά” μπροστά στο σύνολο σχεδόν των εργαζόμενων στο κατάστημα.
Επειδή στους καιρούς που ζούμε, όπως και να το κάνουμε είναι λίγο δύσκολο για τον καθένα να πιστέψει ότι μια πολυεθνική όπως η DSGI ( που ελέγχει τον Κωτσόβολο ) είναι διατεθειμένη να πληρώνει μισθούς -έστω κι αν αυτοί αντιστοιχούν στην ημερήσια κατανάλωση μερικών πούρων για τους μετόχους της – σε χειρώνακτες σαν και του λόγου μου επί τρία και τέσσερα χρόνια απλά και μόνο για να τα “ξύνουν”, ιδιαίτερα μάλιστα αν το σύνολο των διευθυντών και των εργαζόμενων έχει και πρόβλημα μαζί τους, ας αναζητήσουμε τους πραγματικούς λόγους της απόλυσής μου κάπου αλλού. Διότι το παραμύθι μπορεί να είναι καλό, πλην όμως δε διαθέτει δράκο… Η συμμετοχή μου στις Γενικές Απεργίες του Δεκέμβρη του ‘08 και του περασμένου Απρίλη με την ταυτόχρονη παρότρυνση προς τους συναδέρφους μου να πράξουν το ίδιο, σίγουρα δε με κατέταξαν στα προαναφερθέντα “καλά παιδιά” της εταιρίας και το γεγονός ότι υπήρξα ο μοναδικός απεργός στο κατάστημα -και μάλλον ο μόνος σε σύνολο 8 μαγαζιών στην πόλη της Θεσσαλονίκης- με κατέστησαν έναν μάλλον εύκολο στόχο στα μάτια της εργοδοσίας, των λακέδων και των ρουφιάνων της. Τα υπόλοιπα ήταν μάλλον μια φυσιολογική κι αναμενόμενη εξέλιξη των πραγμάτων…
Τα golden boys κι οι καριερίστες μάνατζερ, αυτός ο διαχειριστικός συρφετός των Αφεντικών, όπως και τα ρουφιανάκια που τους υπηρετούν περιμένοντας το κοκαλάκι που του αντιστοιχεί, δεν ασχολούνται μόνο με νούμερα , κέρδη και τζίρους. Έχουν ένα ακόμα καθήκον, εξ’ ίσου σοβαρό, αν όχι σπουδαιότερο, να επιτελέσουν: να διαλύσουν και να καταστείλουν κάθε απόπειρα αντίστασης των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, ακόμα κι αν αυτή εμφανίζεται με την πλέον στοιχειώδη μορφή της, τη συμμετοχή δηλαδή σε μια γενική απεργία του είδους της ΓΣΕΕ. Διότι βέβαια γνωρίζουν καλά πως κάθε κουβέντα, κίνηση ή δραστηριοποίηση στην κατεύθυνση του να τεθεί φραγμός στην ακόρεστη δίψα των Αφεντικών για ολοένα και μεγαλύτερα κέρδη με οποιοδήποτε κόστος για τον εργαζόμενο-λάστιχο, θα πρέπει να τσακίζεται εξ’ αρχής. Απ’ τη μια λοιπόν μας απειλούν με το σκιάχτρο της ανεργίας που τα ίδια τ’ Αφεντικά δημιουργούν ( θέλοντας μάλιστα να μας πείσουν πως πρόκειται για φαινόμενο λίγο πολύ φυσικό, όπως η βροχή ή το χιόνι! ) κι απ’ την άλλη προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν με τις απολύσεις τους ώστε να το βουλώσουμε για την ένταση της εκμετάλλευσης και της κοροιδίας που παίρνουν διάφορες μορφές : απ’ τις ξεφτιλισμένες αμοιβές, την ελαστική δουλειά και τα τετράωρα που βοηθούν το κράτος να ξεφορτώνεται τους άνεργους, ως τις απλήρωτες υπερωρίες, τις συνεχείς αλλαγές του ασφαλιστικού εις βάρος πάντα των εργαζόμενων και τα δηλωμένα πλαστά ωράρια στις “επιθεωρήσεις” εργασίας. ΘΑ ΜΑΣΗΣΟΥΜΕ;
* ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΤΟΥΣ – ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΑΞΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
* ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΛΗΣΤΡΙΚΕΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΤΙΣ ΕΚΦΟΒΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗ ΧΑΜΕΡΠΕΙΑ ΤΩΝ ΡΟΥΦΙΑΝΩΝ ΤΟΥΣ
Θεσσαλονίκη, 24 Μάη 2009,Γιώργος Τ.
Συνολικά έχουν γίνει 5 παρεμβάσεις από αλληλεγγύους και αλληλέγγυες σε καταστήματα του Κωτσόβουλου για το ζήτημα: Η πρώτη που προαναφέρθηκε στις 4/6, η δεύτερη επίσης στην Θεσσαλονίκη στις 13/6 στο κατάστημα της Τσιμισκή ενώ στις 18/6 πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα παρεμβάσεις στην Αθήνα και στην Θεσσαλονίκη (στα καταστήματα Πατησίων και Ικέα αντίστοιχα) . Τέλος παρέμβαση έγινε και στις 3/7 στην Σταυρόπουλη.
Επίσης έγινε νοιχτή συζήτηση με αφορμή την απόλυση στον Κωτσόβολο και θέμα το πως αντιμετωπίζουμε τις διώξεις και τις απολύσεις στους χώρους δουλειάς, την Τετάρτη 24 Ιούνη στις 20.00 στο στέκι στο βιολογικό.