Η ανάδειξη των τειχών, απαξίωση της ζωής..

Η ανάδειξη των τειχών, απαξίωση της ζωής..

Η Άνω πόλη θεωρείται το “πολιτισμικό σύμβολο” της Θεσσαλονίκης, χαρακτηρισμός που έχει αποδοθεί επίσης και στην περιοχή της Πλάκας στην Αθήνα. Η περιοχή της Άνω πόλης ξεχωρίζει γιατί διατηρεί ακόμα στοιχεία από το παρελθόν, γιατί ακόμα είναι φανερά συνδεδεμένη με την παράδοση και το “διαφορετικό”. Αποτελεί ίσως τη μόνη περιοχή που κομμάτια της θυμίζουν έντονα την ιστορία της πόλης. Πως η Θεσσαλονίκη ήταν πόλη πολυπολιτισμική και μετέπειτα έγινε πρωτεύουσα της προσφυγιάς (κατοικούνταν από Έλληνες, Εβραίους, Τούρκους και Μικρασιάτες πρόσφυγες). Η περιοχή σώθηκε από την καταστροφική πυρκαγιά του 1917 (κατά την οποία κάηκε το ιστορικό κέντρο της πόλης) και άντεξε στο δυνατό σεισμό του 1978 που έπληξε τη Θεσσαλονίκη. Λαϊκή αρχιτεκτονική, χαμηλά σπίτια με αυλές, πλακόστρωτα ανηφορικά και φιδωτά καλντερίμια, μνημεία που αντιστέκονται στο χρόνο, πλήθος διατηρητέων κατοικιών και φυσικά όσα προσφυγικά σπιτάκια κατάφεραν να επιβιώσουν έως τώρα από αντιπαροχές και εργολάβους.

Η μανία του εκσυγχρονισμού και της μοντέρνας ανοικοδόμησης κατάφερε να αλλοιώσει αισθητά και σε μεγάλο βαθμό μάλιστα, την εικόνα της πάλαι ποτέ αποκλειστικά παραδοσιακής περιοχής, ξεκινώντας από τη δεκαετία του ’60 και συνεχίζοντας τις επιθέσεις με μπουλντόζες μέχρι σήμερα. Οι εργολάβοι απαξίωσαν το χαρακτήρα και την εμφάνιση της άνω πόλης, τα συμφέροντα οδήγησαν στην εξαφάνιση σπουδαίων οικημάτων, οι δρόμοι μπουκώνουν με μεγάλα οικοδομήματα που αντιτίθεται στην αισθητική της περιοχής και κλειδώνουν τους ανθρώπους και πάλι σε διαμερίσματα. Η αντιπαροχή έγινε συστηματική, οι περισσότεροι ιδιοκτήτες απαξίωσαν παλιές ιστορικές κατοικίες (αξιόλογης αρχιτεκτονικής), επιτρέποντας την κατεδάφισή τους, για να πάρουν τη θέση τους τριώροφα νεόκτιστα που σε τίποτα δε θυμίζουν την παλαιότερη μορφή των γειτονιών. Σιγά σιγά τα ογκώδη κτίρια, εξαφανίζουν τις αυλές, το πράσινο, τη θέα (η Άνω πόλη όντας χτισμένη πάνω σε λόφο είχε πάντα άπλετη θέα της υπόλοιπης πόλης), στενεύουν τις πλατείες και κρύβουν τον ήλιο, παρεμποδίζοντας παράλληλα τις ανθρώπινες σχέσεις, νεκρώνοντας τις πρώην ζωντανές γειτονιές των χαμηλών σπιτιών και της επικοινωνίας. Όπως ακριβώς έγινε σε όλη την υπόλοιπη θεσσαλονίκη δηλαδή.

Τον τελευταίο καιρό όμως, η επίθεση ενάντια στις γειτονιές της άνω πολης απέκτησε μια πιο συγκεκριμένη στόχευση. Στόχος έγιναν τα περισσότερα (αν όχι όλα) εναπομείναντα παραδοσιακά προσφυγικά σπιτάκια που εφάπτονται με το Βυζαντινό τείχος το οποίο περιτριγυρίζει την άνω πόλη, τα γνωστά ως “καστρόπληκτα¨. Τα καστρόπληκτα είναι τα σπίτια που εδώ και χρόνια υπάρχουν κολλητά στο τείχος, στη λεγόμενη “ζώνη πρασίνου” (σύμφωνα με το ρυμοτομικό σχέδιο του 1933 έως το σημερινό).

Η “Αντιδημαρχία Αστικού Σχεδιασμού, Πολεοδομίας και Δικτύων”, η “Εφορεία Νεοτέρων μνημείων” και η Εφορία Βυζαντινών μνημείων” της Θεσσαλονίκης απειλούν με κατεδαφίσεις κατοικημένα σπίτια που ακουμπούν εναρμονισμένα στο τείχος, χρησιμοποιώντας εκφράσεις όπως ¨ανάδειξη” και “ανάπλαση”, “χαμένη αίγλη”, “εκκαθάριση” κ.ά. Λέξεις που όπως είναι φυσικό αναδεικνύουν τα σχέδιά τους που από απειλές έγιναν πράξεις το σεπτέμβριο του 2011 και συνεχίζεται η προσπάθειά τους για ερήμωση της περιοχής μέχρι σήμερα. Κάποιοι εκ των ιδιοκτητών των προσφυγικών αυτών σπιτιών αποζημιώθηκαν από το δήμο πριν καιρό, ώστε να παραχωρήσουν τις κατοικίες τους προς κατεδάφιση. Ο δήμος όμως θέλησε να απαλλοτριώσει τα πάντα, όχι μόνο αυτά που δόθηκαν με συγκατάθεση κάποιων ιδιοκτητών.

Στόχος της επίθεσης είναι να κρατηθούν μόνο 16 εκ των καστρόπληκτων κατοικιών ως άδειοι χώροι επισκέψεως, να υλοποιηθεί το “σχέδιο πρασίνου” καθώς και να τοποθετηθούν “πλέγματα περιπάτων.” Κοινώς, να διώξουν ανθρώπους από τα σπίτια τους, να σβήσουν κάθε μνήμη που συνδέει την περιοχή με το παρελθόν, να μετατρέψουν σε τουριστικό αξιοθέατο σπίτια που ακόμη διατηρούνται και κατοικούνται, τη στιγμή μάλιστα που οι άστεγοι διαρκώς αυξάνονται και τα νοίκια είναι ισόποσα των βασικών μισθών.

Πίσω όμως από τις ευφάνταστες λέξεις περί “ανάπλασης” κρύβονται άλλες προθέσεις. Την “αισθητική” τους χαλάει το γεγονός ότι αυτή η γειτονιά διατηρείται ζωντανή από φτωχότερα οικονομικά στρώματα ανθρώπων, που επιλέγουν να ζουν ενάντια στη βιομηχανοποιημένη εικόνα που διαρκώς επιβάλλεται, που ακόμα επικοινωνούν, βρίσκονται, συγκαλούν συνελεύσεις γειτονιάς, οργανώνονται και αντιδρούν μαζικά ενάντια στις διαθέσεις των κρατιστών και των κερδοσκόπων. Που επανακαταλαμβάνουν εγκαταλελλειμένα σπίτια για να επιβιώσουν και που επιλέγουν αυτά τα σπίτια για μείνουν, ώστε να τα διατηρήσουν ανέπαφα και ζωντανά απέναντι στο μένος της ερημοποίησης και το βωμό του κέρδους. Πίσω απ’ όλο αυτό το προσωπείο μιας δήθεν αναβάθμισης από μεριάς των ισχυρών λοιπόν, κρύβεται η πρόθεση να απομονώσουν τους φτωχούς, τους μετανάστες, τους ανθρώπους που αγωνίζονται και κινητοποιούνται, και τους ανθρώπους που ευαισθητοποιούνται γι’ αυτή την περιοχή. Μια περιοχή που βρίθει από μνήμες και εμπνέει αλληλεγγύη.

Ήδη κάποια κτίσματα αποτελούν παρελθόν από τις εφόδους κατεδαφίσεων και όχι μόνο. Εν μέσω καλοκαριού του 2011 αλλά και του 2012 συνέβησαν τρεις “τυχαίοι”; εμπρησμοί σε (καστρόπληκτα) σπίτια εγκαταλλειμένα από καιρό, που είχαν όμως επανακατοικηθεί κυρίως από μετανάστες. Ένα από αυτά (που βρισκόταν στην οδό Επταπυργίου και έμενε μία οικογένεια από τη Βουλγαρία) είχε στοχοποιηθεί αρχικά για κατεδάφιση που απετράπη από αλληλέγγυο κόσμο και κατοίκους που συγκεντρώθηκαν στο σημείο. Λίγους μήνες μετά καταστράφηκε με τον εμπρησμό. Τα σπίτια αυτά παραμένουν ακόμα όρθια και ολοσχερώς καμμένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν φυσικά να κατοικηθούν ξανά και να μην υπάρχει πια κανένας τρόπος αξιοποίησής τους. Ακόμα και όταν δόθηκε η διορία για τα καστρόπληκτα (να κατατεθούν αποδεικτικά ιδιοκτησίας) αυτά τα (πλέον καμμένα) σπίτια δεν είχαν κατεδαφιστεί.

Τα περισσότερα σπίτια της Άνω πόλης που είναι εγκαταλλειμένα, είναι εγκαταλειμμένα εσκεμμένα. Δεν είναι λίγοι αυτοί που αφήνουν τα σπίτια να ρημάζουν στο έλεος του χρόνου και του καιρού ώστε να μπορέσουν με την καταστροφή τους να ωφεληθούν με αντιπαροχές. Κάποια άδεια σπίτια που ρημάζουν (διατηρητέα τα περισσότερα) ανήκουν στο κράτος και σε υπουργεία (πχ. πολιτισμού) και φυσικά παραμένουν αναξιοποίητα. Ελάχιστα είναι αυτά που δεν έχουν ιδιοκτήτη ή που ο ιδιοκτήτης τους αδιαφορούσε τόσο που τα παραχώρησε σε ανθρώπους χωρίς προσωπικό όφελος.

Τα τελευταία δύο χρόνια που οι μπουλντόζες ξαναδιεκδικούν τα καστρόπληκτα και οι φορείς απειλούν με χαρτιά κολλημένα στις πόρτες, γίνονται συχνά καλέσματα για την οργάνωση δράσεων ενάντια στα σχέδια κατεδάφισης των καστρόπληκτων, συνελεύσεις, ενημερώσεις των κατοίκων της Άνω πόλης (και όχι μόνο), εκδηλώσεις και παρεμβάσεις. Η τελευταία παρέμβαση έγινε στο γραφείο του Κουράκη (“αντιδήμαρχος αστικού σχεδιασμού, πολεοδομίας και δικτύων”) ώστε να έχει την ευκαιρία να βρεθεί κατά πρόσωπο με τον κόσμο που κατοικεί στα καστρόπληκτα (σε περίπτωση που δεν πίστευε ότι υπάρχει) και να σταματήσει να ελπίζει πως θα τα καταφέρει με τα τουριστικά του σχέδια. Παρόμοια παρέμβαση πραγματοποιήθηκε και στην “εφορεία βυζαντινών αρχαιοτήτων” στο επταπύργιο την ίδια χρονική περίοδο.

Τα σχέδιά τους να μείνουν μόνο στα χαρτιά. Το μόνο σίγουρο είναι πως η “υποβάθμιση” (χαρακτηρισμός που χρησιμοποιήθηκε πολλάκις για τα καστρόπληκτα) δεν είναι κάτι που προκαλεί η τελευταία προσφυγική γειτονιά της Θεσσαλονίκης, αλλά κάτι που προκαλεί το κράτος μόνο και μόνο με την ύπαρξή του.

Αλληλεγγύη στους αναρχικούς καταληψίες της Ζαϊμη 11!

[singlepic id=16 w=320 h=240 float=center]

Στις 5/5 και με αφορμή το τραγικό γεγονός με τους 3 νεκρούς εργαζόμενους στην Marfin, οι μπάτσοι εν μέσω ενός κατασταλτικού οργίου στα Εξάρχεια πραγματοποιούν επίθεση στο κατηλειμένο κτήριο στην οδό Ζαϊμη 11.

Η πρόφαση που χρησιμοποιήθηκε ήταν η αναζήτηση στοιχείων για τον εμπρησμό της Marfin. Συλλαμβάνονται 11 άτομα με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα. Οι μπάτσοι σπάζουν ό,τι βρουν μέσα στο κτήριο και βάζουν φωτιά στο αρχείο εντύπου υλικού η οποία ευτυχώς δεν εξαπλώθηκε. Mετά από άλλες δυο εισβολές των μπάτσων το κτήριο σφραγίζεται.

Ο χώρος αυτός είχε κατηληφθεί από την Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών για Ενιαίο Πολυμορφικό Κίνημα τον περασμένο Μάη, με την πεποίθηση της ανάγκης ύπαρξης χώρων πολιτικής και κοινωνικής ζύμωσης, ιδεών και δράσεων.

Οι καταλήψεις, τα σπίτια μας, αποτελούν χώρους κοινωνικούς, όπου ο κόσμος γνωρίζεται, συνάπτει σχέσεις, αποκτά αδιαμεσολάβητες γνώσεις, ζυμώνεται πολιτικά και μαθαίνει να οργανώνεται χωρίς αρχηγούς. Όλα αυτά χωρίς την επιθυμία για κέρδος και μακριά από την βλακώδη κυρίαρχη αντίληψη περί ιδιοκτησίας που κρατά χώρους, όπως και τους δικούς μας, πριν τους καταλάβουμε, αχρησιμοποίητους και νεκρούς.

Δε σταματάμε εδώ…έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουμε!

Στις 5 Μάη, περίπου 300.000 άνθρωποι κατέβηκαν στους δρόμους της Αθήνας και πολλών ακόμη πόλεων, με αρκετά άγριες διαθέσεις εναντίον πολιτικών, μεγαλοκαρχαριών και αστυνομικών, αντιλαμβανόμενοι πως το πανηγύρι της ‘ισχυρής ελλάδας’ τελείωσε και ο λογαριασμός θα πληρωθεί από τους ίδιους. Ειδικότερα στην Αθήνα, το κοινοβούλιο πολιορκήθηκε για ώρες, με εφόδους που γίνονταν με τα χέρια, με πέτρες, μολότοφ ή ό,τι έβρισκε ο καθένας πρόχειρο, όμως τα σκυλιά του Χρυσοχοΐδη απέτρεψαν την πραγμάτωση του λαϊκού αιτήματος “να καεί να καεί το μπουρδέλο η βουλή” και γι’ αυτήν τους την αφοσίωση επιβραβεύθηκαν με μανιασμένες επιθέσεις απ’ το πλήθος.

Πάνω ακριβώς στην κορύφωση των ταραχών, σκάει και η πασίγνωστη πια τραγική είδηση για το θάνατο της Παρακευής Ζούλια, της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου και του Επαμεινώνδα Τσάκαλη, των τριών υπαλλήλων στη Marfin Bank της Σταδίου. Παγωμάρα, αμηχανία και αδυναμία να γίνει αρχικά πιστευτό το γεγονός, είναι οι πρώτες αντιδράσεις του κόσμου που βρίσκεται στους δρόμους. Στις παρακάτω παραγράφους θα προσπαθήσουμε χωρίς φόβο να αναφερθούμε στις βασικότερες πτυχές αυτής της ιστορίας, με ειλικρίνεια απέναντι στους εαυτούς μας και εσάς που διαβάζετε, αλλά και μένος ενάντια σε όσους επιχειρούν ακόμη να κάνουν πολιτική πάνω σε αυτό το συμβάν, απ’ όπου και αν προέρχονται. Continue reading Δε σταματάμε εδώ…έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να κερδίσουμε!

Για έναν ακόμη θάνατο μετανάστη…

Το πρωί της Παρασκευής 9/10/09, ο 38χρονος Νιγηριανός Victor Edokpayi, παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, βρίσκεται νεκρός στην στη Σίνδο όπου και εργαζότανε. Το σώμα του κείτεται στην άσφαλτο γεμάτο αίματα και οι ροδιές που βρισκότανε στο δρόμο προδίδουν τροχαίο ατύχημα. Σύμφωνα με τη σύζυγο του, οVictor είχε φύγει από τις 6 π.μ. από το σπίτι του. Τα νέα του θανάτου του έφτασαν σε κόσμο τις Νιγηριανής κοινότητας γύρω στις 10 π.μ. και γύρω στις δύο ώρες αργότερα βρίσκονται ορισμένα άτομα συγκεντρωμένα έξω από τα δικαστήρια. Εκεί εμφανίζεται ένα άτομο από κάποιο γραφείο τελετών που, αφού τον ρωτάνε, οδηγεί τους φίλους του Victor εκεί που βρισκόταν το νεκρό του σώμα, μέσα σε ένα φορτηγάκι στο χώρο του parking του γραφείου όπου εργαζόταν. Continue reading Για έναν ακόμη θάνατο μετανάστη…

Νέα από εδώ… (Σεπτέμβρης-Οκτώμβρης)

9 Σεπτεμβρίου: Οι ιδιοκτήτες αστικών λεωφορείων (ΚΤΕΛ) της Χίου επικήρυξαν με 1000 ευρώ τους γκραφιτάδες που έβαφαν με σπρέι τα λεωφορεία τους. Οι ανεκδιήγητοι τύποι, που έχουν αναλάβει και τις σχολικές μεταφορές στο νησί, υποστηρίζουν ότι οι διαφημίσεις που “στολίζουν” τα λεωφορεία στο εξωτερικό τους καταστράφηκαν από “κουκουλοφόρους” προκαλώντας απώλεια εσόδων για την  εταιρεία. Τελικά αυτό το παραμύθι από το Φαρ Ουέστ, δεν υιοθετείται μόνο από τον Χρυσοχοίδη…

16 Σεπτεμβρίου: Το Δεκέμβριο του 2003,  ο εικοσιδυάχρονος Ηρακλής Μαραγκάκης δολοφονείται από τα  ένστολα καθάρματα της ΕΛ.ΑΣ έξω από τα  Ανώγεια στο Ηράκλειο Κρήτης. Μόλις γνωστοποιείται η είδηση, φίλοι και συγγενείς του Ηρακλή συγκεντρώνονται αυθόρμητα και επιτίθενται στο κτήριο που τότε στέγαζε την ασφάλεια και συγκρούονται με ένστολους και με ασφαλίτες. Σπάζονται μερικά ασφαλίτικα και τζάμια του κτιρίου και οι μπάτσοι συλλαμβάνουν 6 άτομα για τα επεισόδια. Πέντε σχεδόν χρόνια μετά από τη εναντίον τους ποινή οι έξι συλληφθέντες αντιμετωπίζουν  μια νέα  κατηγορία. Η Ελληνική αστυνομία απαιτεί δικαστικώς  από τους έξι, αποζημιώσεις  ύψους 30.000 ευρώ (!) για τις φθορές στα ασφαλτικά της και το κτίριο της ασφάλειας. Αυτή τη μέρα γίνεται συζήτηση για αυτή την υπόθεση στο Μονομελές Πρωτοδικείο Ηρακλείου οπότε και αναβάλλεται για το Δεκέμβρη του 2010. Η είδηση είναι από την εφημερίδα δρόμου Άπατρις.

22 Σεπτεμβρίου:  Πραγματοποιείται συγκέντρωση που είχε καλεστεί από την “πρωτοβουλία αγώνα ενάντια στους νέους αυτοκινητόδρομους και το νέο π.δ. λεηλασίας του Υμηττού”, ως απάντηση στις τελευταίες κινήσεις (κατά τα τέλη Αυγούστου) του ΥΠΕΧΩΔΕ για την προώθηση των σχεδιασμών του πάνω, μέσα και πέριξ του Υμηττού, μπροστά στη βουλή. Continue reading Νέα από εδώ… (Σεπτέμβρης-Οκτώμβρης)

Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.

Στις 22 Μάιου 976 εργάτες της αυτοκινητοβιομηχανίας Ssangyong motors , ξεκίνησαν απεργία και ταυτόχρονα[singlepic id=5 w=320 h=240 float=right] προχώρησαν σε κατάληψη του εργοστασίου της εταιρίας το οποίο βρίσκεται στην πόλη Pyeongtaek. Το Φεβρουάριο, η εταιρεία  ανακοίνωσε  ένα σχέδιο αναδιαρθρώσεων που περιλαμβάνει  την περικοπή των θέσεων εργασίας κατά 36% δηλαδή 2.646 εργαζόμενους. Από τότε, περίπου 1.670 εργαζόμενοι έχουν εγκαταλείψει την επιχείρηση μέσω (εθελοντικών σχεδίων αποχώρησης), ενώ οι υπόλοιποι 976 απεργούν. Οι εργάτες της Ssangyong motors είναι όλοι μέλη του συνδικάτου μεταλεργατών της Κορέας (KMWU) και κατά μέσο όρο εργάζονται 15-20 χρόνια στην εταιρία.

Τα κεντρικά αιτήματα των απεργών ήταν 1) Καμία απόλυση, 2) εργασιακή ασφάλεια, 3) Καμία ανάθεση εργασίας σε εξωτερικούς συνεργάτες (outsourcing).  Κατά την διάρκεια της απεργίας πραγματοποιήθηκαν οι σφοδρότερες  ταξικές συγκρούσεις των τελευταίων ετών. Οι απεργοί μαζί με τους αλληλέγγυους  απέκρουσαν αρκετές φορές την συντονισμένη επίθεση μπάτσων, απεργοσπαστών και πληρωμένων από την εργοδοσία παρακρατικών. Η απεργία και η κατάληψη  τελείωσαν τελικά μετά από 77 ημέρες στις 6 Αυγούστου, με την παράδοση του εργοστασίου από τους απεργούς. Τα πράγματα με λίγα λόγια γίνονται αγριότερα και οι εργατικές διεκδικήσεις  ξεφεύγουν από την στεν του λεκτικού διαλόγου. Οι Γάλλοι εργαζόμενοι πρωτοστατούν με τις απαγωγές των αφεντικών τους , οι Κορεάτες κηρύσσουν αγώνα μέχρι το τέλος και καλούν σε γενική απεργία. Άντε και στα δικά μας! Continue reading Άγρια απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία Ssangyong motors, στη Νότια Κορέα.

ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ!

indymediaΤα Indymedia ξεκίνησαν στα τέλη Νοεμβρίου του 1999, για να επιτρέψουν στους συμμετέχοντες στο “κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης” να μπορούν να ενημερώνουν σχετικά με τις διαμαρτυρίες κατά τη διάσκεψη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που έλαβε χώρα στο Seattle στην Washington, και να λειτουργούν ως εναλλακτική πηγή ενημέρωσης. Έως το 2002, υπήρχαν 89 τοπικά indymedia που είχαν εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο μεταξύ των 31 χωρών και σε 6 ηπείρους. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, το δίκτυο Indymedia είχε αυξηθεί σε ότι είναι σήμερα: πάνω από 150 Indymedia , τα οποία λειτουργούν αυτόνομα το ένα από το άλλο, υπάρχουν σε όλο τον κόσμο.

Η λειτουργία των Indymedia βασίζεται στην δημοσίευση ειδήσεων από τους ίδιους τους χρήστες της ιστοσελίδας, όπως αυτοί την βίωσαν χωρίς την μεσολάβηση ειδικών της πληροφόρησης και            ακόμα χωρίς τις οικονομικές και πολιτικές εξαρτήσεις των Μ.Μ.Ε.. Continue reading ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΦΩΝΕΣ ΔΕ ΦΙΜΩΝΟΝΤΑΙ!

Διεθνής αποδελτίωση Μάη-Ιούνη

61 εργάτες έχασαν τη ζωή τους, όταν ξέσπασε πυρκαγιά σε χρυσωρυχείο στο Βελκόμ, στο ΒΑ τμήμα της Νοτίου Αφρικής, στις 31 Mαΐου, σύμφωνα goldmineμε την ένωση συνδικάτων εργαζομένων σε ορυχεία. Να σημειωθεί ότι όλοι εργάζονταν παράνομα εκεί, καθώς και ότι δεν έχουν διευκρινιστεί οι συνθήκες κάτω υπό τις οποίες ξέσπασε η πυρκαγιά. Επίσης, σύμφωνα πάντα με τα συνδικάτα, περίπου 200 άτομα χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους εργαζόμενα στα ορυχεία της Αφρικής.

Βίντεο που δημοσιεύθηκε την 1η Iούνη από το υπουργείο δικαιοσύνης της Bραζιλίας, καταγράφει τους βασανισμούς και τους εξευτελισμούς που υπέστησαν κρατούμενοι μιας φυλακής της επαρχίας Minas Gerais, κατά τη διάρκεια «έρευνας» για την ύπαρξη κινητών τηλεφώνων πριν ένα χρόνο. Η μόνη «ποινή» που επιβλήθηκε μέχρι τώρα στον διευθυντή της φυλακής και σε 6 από τους βασανιστές, είναι η απομάκρυνση από τις θέσεις τους.[kaltura-widget wid=”vok270r5wy” width=”260″ height=”260″ addpermission=”” editpermission=”” /]

Continue reading Διεθνής αποδελτίωση Μάη-Ιούνη

Τοπική αποδελτίωση Μάη-Ιούνη.

1 Μαίου : Πολλά καλέσματα , ανεξάρτητα από κόμματα και εργατοπατέρες  σε πάρα πολλές πόλεις. Αναλυτικές ανταποκρίσεις από Θεσσαλονίκη, Αθήνα,Λάρισα, Πάτρα στο athens.indymedia.org . Φασιστοειδή προσπάθησαννα επιτεθούν στην Κατάληψη “Στρούγκα” στην Δεκελείας 116 στην Νέα Φιλαδέλφεια αλλά γρήγορα απωθήθηκαν. 4 Μαίου : Μονοήμερη στάση κάναν οι κρατούμενοι στις φυλακές Χίου λόγω της συμπεριφοράς ανθρωποφύλακα, ο οποίος σημάδευε και απείλησε κρατούμενο κατά την διάρκεια του προαυλισμού. Επίσης κατήγγειλαν πως στην Χίο  γίνονται βασανισμοί. 6 Μαΐου :Συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν σε Πειραιά, Βόλο, Ηγουμενίτσα και Θεσσαλονίκη για τον Κούρδο πρόσφυγα Αριβάν Οσμάν Αμπντουλά, ο οποίος στις 3 Απριλίου ξυλοκοπήθηκε άγρια από λιμενικούς μπάτσους κατά την διάρκεια της σύλληψης του και έπεσε σε κώμα για αρκετές εβδομάδες. Ακόμα και σήμερα που έχει ανακτήσει τις αισθήσεις του και κάνει συνεχόμενες εγχειρήσεις δεν θα μπορέσει να επανέλθει σε φυσιολογική κατάσταση. Continue reading Τοπική αποδελτίωση Μάη-Ιούνη.

Εργατικά ατυχήματα Μάη-Ιούνη

6 Απριλίου Ηλεκτροτεχνίτης που εργάζεται στην εταιρία Μήτρου, web-ergatika-1τραυματίστηκε στο χέρι όταν αυτό πιάστηκε στην τροχαλία ασανσέρ που επισκεύαζε. Η εταιρία είχε στείλει τον εργαζόμενο να κάνει συντήρηση ανελκυστήρα μόνος του, αν και η νομοθεσία προβλέπει ότι τέτοιες εργασίες πρέπει να εκτελούνται από συνεργείο με δύο άτομα.

15 Απριλίου : Σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία ο υπομηχανικός Κωνσταντόπουλος Νίκος στο Κέντρο Υψηλής Τάσης (ΚΥΤ) στον ΑΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ όπου εργαζόταν.

20 Απριλίου : Νεκρός εργάτης σε ανεγειρόμενη οικοδομή της οδού Διονυσίου Σολωμού στη Νέα Ιωνία, μετά από πτώση.
Continue reading Εργατικά ατυχήματα Μάη-Ιούνη